ارز دیجیتال

نحوه عملکرد ارز دیجیتال

روش انجام معاملات ارز دیجیتالی ساده و در عین حال بسیار ایمن می باشد. در این روش خریدار و فروشنده ارز دیجیتالی اطلاعات خود را ارائه می دهند، اطلاعات ارائه شده توسط ماینر ها بررسی و تایید می شود و پس از تایید صحت اطلاعات شروع به فرایند استخراج ارز دیجیتال مربوط به آن معامله با استفاده از دستگاه ماینر می کنند.

لازم به ذکر است که فرایند استخراج ارز دیجیتال بسیار سخت بوده و با روش های پیچیده، توسط افرادی که این وظیفه را بر عهده گرفته اند با استفاده از دستگاه ماینر صورت می گیرد.

پس از ثبت رمز مورد نظر و تولید ارز دیجیتال اطلاعات آن دیگر قابل تغییر نمی باشند، این اطلاعات توسط هَش به یکدیگر متصل می شوند و تشکیل یک بلاک مجزا و اضافه کردن آن به شبکه بلاک چین می دهند که در نهایت همه این بلاک ها توسط هَش به بلاک قبلی خود مرتبط می شوند و تشکیل یک شبکه درختی را می دهند که تقریبا غیر قابل نفوذ و تغییر می باشد.

مهم‌ترین ویژگی‌های ارز دیجیتال

1. حذف واسطه از معاملات آنلاین
تمام معاملات آنلاین در سیستم مالی فعلی جهان زیرنظر بانک‌ های مرکزی انجام می‌شود. این در حالی است که رمزارزها کاملا مستقل از نظارت نهاد متمرکزی مانند دولت یا بانک مرکزی در هر کشوری است؛ بنابراین، افراد می‌توانند در هر نقطه از دنیا با هر گوشه دیگر از جهان، به کمک رمزارزها تبادل مالی آنلاین داشته باشند. نظارت بر چرخه تراکنش‌های ارزهای دیجیتال بر عهده اعضای جامعه آن‌هاست.

2. ناشناس بودن تراکنش‌های ارز دیجیتال
در سیستم مالی سنتی تمام تراکنش‌های افراد با هویت واقعی آن‌ها رصد می‌شود. این در حالی است که تمام تراکنش‌های ارزهای دیجیتال به صورت ناشناس انجام می‌شود. هر فرد یا شرکت صاحب ارزهای دیجیتال هویت مشخص و منحصر به‌ فرد خود را در شبکه بلاک‌ چین دارد. در عین‌ حال، دیگران نمی‌توانند به هویت واقعی افراد حاضر در شبکه‌های بلاک‌ چین پی ببرند.

3. امنیت رمزارزها
در سیستم مالی سنتی، سرمایه خود را در بانک‌ها ذخیره می‌کنید. مسئولیت تأمین امنیت دارایی نیز کاملا بر عهده بانک است. حذف واسطه‌ها در بازار رمزارزها احتمالا این سؤال را به ذهن متبادر کند که تامین امنیت سرمایه‌ها بر عهده کیست؟ افراد دارایی‌های رمزنگاری خود را در کیف پول‌های دیجیتال یا حساب‌های شخصی در صرافی‌ها نگهداری می‌کنند.

کیف پول‌های دیجیتال دارای کلید‌های عمومی و خصوصی هستند که فرد تا زمانی که این اطلاعات را در اختیار دیگران قرار ندهد، می‌تواند امنیت سرمایه‌اش را تامین کند. به‌طور کلی، مسئله تامین امنیت دارایی‌ها در بازار ارزهای دیجیتال چالشی جدی است که در طول سال‌های گذشته، برای ارتقای آن تلاش‌های زیادی شده است.

4. امنیت زیاد تراکنش‌ها
تراکنش‌های ارز دیجیتال در بستری کاملا امن انجام می‌گیرد. به‌ هیچ‌ وجه کسی نمی‌تواند یک ارز دیجیتال را هم‌ زمان برای دو آدرس مختلف ارسال کند. علاوه بر آن، احتمال دستکاری تراکنش‌ها با توجه به نظارت گره‌ها در شبکه بلاک‌ چین تقریبا وجود ندارد.

تفاوت ارز دیجیتال با پول معمولی چیست؟

از مهم‌ترین تفاوت‌های ارز دیجیتال با پول معمولی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:‌

پول‌های معمولی را بانک‌ها چاپ می‌کنند؛ اما رمزارزها در فرایند استخراج به وجود می‌آیند.
پول‌های معمولی در فرمت اسکناس در اختیار عمومی قرار می‌گیرند؛ اما ارز دیجیتال صرفا ماهیت مجازی دارد.
دولت‌ها به‌عنوان پشتوانه پول‌های ملی نقش‌ آفرینی می‌کنند؛ اما ارزهای دیجیتال پشتوانه‌ای به جز اعتماد عمومی ندارند.
تراکنش‌های پول معمولی زیر نظر بانک‌ها انجام می‌شود؛ اما معاملات رمزارزها غیر متمرکزند.
پول‌های معمولی برای مصارف روزانه قابل استفاده هستند؛ اما ارزهای دیجیتال هنوز مورد پذیرش عمومی قرار نگرفته‌اند.

انواع ارز دیجیتال

در پاسخ به این سؤال که انواع ارز دیجیتال چیست، باید در نظر داشته باشید که از جنبه‌های مختلفی امکان طبقه‌ بندی رمزارزها وجود دارد. رایج‌ ترین دسته‌بندی ارزهای دیجیتال، آن‌ها را در دو گروه اصلی قرار می‌دهد که عبارت‌اند از:

1. کوین
به هر ارز دیجیتال که شبکه بلاک‌چین اختصاصی دارد، در اصطلاح کوین (Coin) گفته می‌شود. بیت‌کوین به‌عنوان اولین کوین شناخته می‌شود. در عرف رایج بازار، به کوین‌های دیگر که در بازار رمزارزها وجود دارند، اصطلاح آلت کوین (AltCoin) اختصاص می‌یابد. از معروف‌ترین آلت کوین‌ها می‌توان به اتریوم (ETH)، لایت کوین (LTC) و بیت کوین کش (BCH) اشاره کرد.

2. توکن
توکن (Token) نوع خاصی از ارزهای دیجیتال است که بلاک‌چین اختصاصی ندارند و روی یکی از شبکه‌های بلاک‌چین موجود ساخته می‌شوند. بخش چشمگیری از ارزهای دیجیتال موجود در بازار از نوع توکن هستند. بلاک‌ چین اتریوم بزرگ‌ترین میزبان توکن‌هاست. پروژه‌های مبتنی بر بلاک‌ چین معمولا از این ظرفیت برای تعریف ارزهای دیجیتال اختصاصی خود استفاده می‌کنند. از معروف‌ترین توکن‌ها می‌توان به تتر (USDT)، بایننس کوین (BNB) و دای (DAI) اشاره کرد.

آیا ارزهای دیجیتال در ایران قانونی هستند؟

قانون‌گذاری برای بازار ارزهای دیجیتال یکی از چالش‌های اساسی این بازار است. این مسئله محدود به ایران نیست و در سراسر دنیا دولت‌ها با این موضوع دست‌ و پنجه نرم می‌کنند. قوانین پراکنده‌ای در کشورهای مختلف برای استخراج، خرید و فروش ارزهای دیجیتال وضع شده است. برای مثال، چین در سال‌های اخیر تمام فعالیت‌های ماینینگ را ممنوع اعلام کرد. در آمریکا، کمیسیون بورس و اوراق بهادار قوانین مختلفی در این حوزه وضع می‌کند.

در کشور ما نیز در سال 1398 برای نخستین بار قانون استخراج ارزهای دیجیتال به تصویب هیئت دولت رسید. بر این اساس، تمام کسانی که قصد احداث مزرعه استخراج بیت کوین دارند، باید مطابق این قانون فعالیت کنند. به‌هرحال، در این سال‌ها خرید و فروش ارزهای دیجیتال در سراسر دنیا انجام شده است. به نظر نمی‌رسد دولت‌ها بتوانند معاملات ارزهای دیجیتال را ممنوع کنند. برای روشن شدن قوانین بازار ارزهای دیجیتال باید حداقل چند سال دیگر صبر کنیم.

کیف پول ارز دیجیتال

همان طور که از نامش پیداست، کیف پول ارز دیجیتال وظیفه نگهداری از رمزارزها را بر عهده دارد. این نوع کیف پول‌ها به ۲ دسته کیف پول گرم و کیف پول سرد تقسیم می‌شوند. هر شخص می‌تواند بسته به کاربرد و نیاز خود از هر یک از انواع کیف پول‌های ارز دیجیتال استفاده کند.

کیف پول سرد (Cold wallet): کیف پول سرد از اتصال به اینترنت بی‌ نیاز است و می‌توان به صورت آفلاین از آن‌ استفاده کرد. به دلیل عدم نیاز به اتصال آنلاین این نوع کیف پول‌ها امنیت بالاتری نسبت به کیف پول‌های گرم دارند و نمی‌توان به راحتی از راه دور آن‌ها را هک کرد. کیف پول‌های سرد به صورت کلی به سه دسته‌ی کیف‌ پول‌های سخت‌ افزاری، کیف پول‌های کاغذی و کیف پول‌های ذهنی تقسیم‌ بندی می‌شوند. 

کیف پول گرم (Hot Wallet): کیف پول گرم نوعی از کیف پول ارزهای دیجیتال است که به اینترنت متصل و آنلاین است. اتصال به اینترنت این نوع کیف پول‌ها، آن‌‌ها را به هدفی جذاب برای هکرها تبدیل می‌کند. به همین جهت، حفظ امنیت کیف پول‌های گرم اهمیت فراوانی دارد. از طرف دیگر، کیف پول‌های گرم می‌توانند از نوع سرپرستی (custodial) یا غیر سرپرستی (non-custodial) باشند. در نوع سرپرستی، یک شخص ثالث، کلیدهای خصوصی مرتبط به دارایی‌های موجود در کیف پول را نگهداری می‌کند و این موضوع خود می‌تواند به یک ریسک امنیتی تبدیل شود. کیف پول‌های گرم به صورت کلی به ۲ دسته‌ی کیف‌ پول‌های نرم‌افزاری و کیف پول‌های آنلاین تقسیم‌بندی می‌شوند.