قانون تصویب مقررات بینالمللی جلوگیری از تصادم در دریا
در این مقاله آشنا میشوید با: قانون تصویب مقررات بینالمللی جلوگیری از تصادم در دریا. تا پایان مقاله با ما همراه باشید.
برای مشاوره حقوقی مقررات بینالمللی جلوگیری از تصادم در دریا، می توانید با وکیل آنلاین در تماس باشید.
ماده واحده
ماده واحده ـ مقررات بین المللی جلوگیری از تصادم در دریا مشتمل بر چهل و یک قاعده و چهار پیوست (به شرح پیوست) تصویب و جایگزین پیوست کنوانسیون مربوط به مقررات بین المللی جلوگیری از تصادم در دریا (موضوع قانون الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون یادشده مصوب ۱۳۶۷/۷/۵) می شود و به دولت اجازه داده می شود اسناد تصویب را نزد امین اسناد تودیع نماید.
قسمت الف ـ کلیات (قانون تصویب مقررات بینالمللی جلوگیری از تصادم در دریا)
قاعده ۱
اعمال
(الف) این قواعد در مورد کلیه شناورها در دریای آزاد و در کلیه آب های مرتبط به آن که قابل کشتیرانی به وسیله شناورهای دریاپیما باشد، اعمال می شود.
(ب) هیچ یک از مفاد این قواعد نباید با اجرای قواعد ویژه وضع شده توسط یک مرجع ذی صلاح برای مسیرها، لنگرگاه ها، رودخانه ها، دریاچه ها یا آبراه های درون سرزمینی مرتبط با دریای آزاد و قابل کشتیرانی به وسیله شناورهای دریاپیما تداخل نماید. چنین قواعد ویژه ای باید حتی الامکان با این قواعد مطابقت داشته باشند.
(پ) هیچ یک از مفاد این قواعد نباید با اجرای هر یک از قواعد ویژه وضع شده توسط دولت هر کشور در رابطه با ایستگاه ها یا چراغ های علامت دهنده، اشکال یا علائم صوتی اضافی برای کشتی های جنگی و شناورهایی که به صورت کاروان دریانوردی می کنند یا در رابطه با ایستگاه ها یا چراغ های علامت دهنده، اشکال اضافی برای استفاده شناورهای صیادی مشغول ماهیگیری گروهی، تداخل نماید. این ایستگاه ها یا چراغ های علامت دهنده، اشکال یا علائم صوتی اضافی باید حتی الامکان به نحوی باشند که با چراغ، شکل یا علامت مجاز در قسمت های مختلف در این قواعد اشتباه نشوند.
(ت) سازمان می تواند به منظور اجرای این قواعد، طرح های جداسازی ترافیک تصویب نماید.
(ث) هرگاه دولت مربوط تشخیص دهد که شناوری با ساختمان یا هدفی ویژه نمی تواند از نظر تعداد، موقعیت، برد یا زاویه دید چراغ ها یا علائم، هم چنین طرز قرار گرفتن و خصوصیات وسایل علامت دهنده صوتی، به طور کامل از مفاد هر یک از این قواعد تبعیت نماید، چنین شناوری از نظر تعداد، موقعیت، برد یا زاویه دید چراغ ها یا شکلها، هم چنین طرز قرار گرفتن و خصوصیات وسایل علامت دهنده صوتی، از مقررات دیگری تبعیت خواهد نمود که به تشخیص دولت متبوع در مورد آن شناور بیشترین تطابق ممکن با این قواعد را داشته باشند.
قاعده ۲
مسئولیت (قانون تصویب مقررات بینالمللی جلوگیری از تصادم در دریا)
(الف) هیچ یک از مفاد این قواعد نمی تواند هر شناور یا مالک، فرمانده یا خدمه شناور را از عواقب مسامحه در رعایت این قواعد یا مسامحه در اقدام های احتیاطی مبری کند که کار روزمره دریانوردان یا اوضاع و احوال خاص ایجاب می نماید.
(ب) در تفسیر و رعایت این قواعد باید به کلیه خطرات دریانوردی و تصادم و اوضاع و احوال خاص، از جمله محدودیت های شناورهای ذی ربط، که ممکن است به منظور اجتناب از خطر آنی، انصراف از این قواعد را ایجاب نماید توجه لازم مبذول گردد.
قاعده ۳
تعاریف عمومی
از نظر این قواعد، به استثنای مواردی که متن به نحو دیگری اقتضاء نماید:
(الف) واژه «شناور» شامل هر توصیفی از قایق آبی، از جمله قایق های بدون آبخور، قایق پرنده (ویگ) و هواپیماهای آب نشین می شود که به عنوان وسایل حمل و نقل در آب مورد استفاده قرار گرفته یا قابلیت استفاده داشته باشند.
(ب) اصطلاح «شناور موتوری» به هر شناوری اطلاق می شود که نیروی محرکه آن قدرت موتور باشد.
(پ) اصطلاح «شناور بادبانی» به هر شناور مجهز به بادبان اطلاق می شود، مشروط بر این که چنان چه دارای موتور باشد، موتور آن مورد استفاده قرار نگیرد.
(ت) اصطلاح «شناور مشغول ماهیگیری» به هر شناور ماهیگیری اطلاق می شود که به وسیله تور، طناب، تورهای کششی یا دیگر وسایل ماهیگیری که قابلیت جولان (مانور) آن را محدود می نمایند به ماهیگیری اشتغال داشته باشد ولی شامل شناور در حال ماهیگیری با قلاب یا سایر وسایل صید که قابلیت جولان آن را محدود نمی نمایند نمی گردد.
(ث) واژه «هواپیمای آب نشین» شامل هر نوع هواپیمایی است که به منظور جولان در روی آب طراحی شده است.
(ج) اصطلاح «شناور خارج از کنترل» به شناوری اطلاق می شود که به جهت موقعیتی استثنائی قادر به انجام جولان به نحو مقرر این قواعد نبوده و لذا قادر نباشد که از سر راه شناور دیگری کنار برود.
(چ) اصطلاح «شناور با قابلیت جولان محدود» به شناوری اطلاق می شود که بنا به ماهیت کاری، قابلیت جولان آن به نحو مقرر در این قواعد محدود بوده و لذا قادر نباشد که از سر راه شناور دیگری کنار برود. اصطلاح «شناورهای با قابلیت جولان محدود» شامل شناورهای زیر اما محدود به آن ها نمی گردد:
(۱) شناوری که مشغول گذاشتن، تعمیر یا برداشتن یک علامت ناوبری، بافه (کابل) یا لوله زیر آبی باشد.
(۲) شناوری که مشغول لایروبی، مساحی (بازرسی) یا عملیات زیر آبی باشد.
(۳) شناور در حال حرکتی که مشغول سوخت رسانی یا انتقال اشخاص، آذوقه یا کالا باشد.
(۴) شناوری که مشغول پرواز دادن یا فرود آوردن هواپیما باشد.
(۵) شناوری که مشغول عملیات مین روبی باشد.
(۶) شناوری که مشغول عملیات یدک کشی باشد به نحوی که شناور یدک کننده و یدک آن در قابلیت انحراف از مسیر خود شدیدا حدود شده باشند.
(ح) اصطلاح «شناور با محدودیت آبخور» به شناور موتوری اطلاق می شود که به علت آبخور زیاد نسبت به عمق و ارتفاع آب موجود، قابلیت انحراف از مسیری که طی می نماید برای آن شدیدا محدود شده باشد.
(خ) واژه «در حال حرکت» به این معنی است که شناوری در لنگر نیست یا به جایی پهلو نگرفته یا به گل ننشسته است.
(د) واژه های «طول» و «عرض» یک شناور به طول سرتاسری و بیشترین عرض آن اطلاق می شود.
(ذ) شناورها فقط زمانی در دید یکدیگر محسوب می گردند که یکی از دیگری با چشم قابل رویت باشد.
(ر) اصطلاح «دید محدود» به شرایطی اطلاق می شود که در آن، بر اثر مه، میغ (مه رقیق)، بارش برف، رگبارهای سنگین، طوفان های شن یا علل مشابه دیگر، دید محدود شود.
(ز) اصطلاح «قایق پرنده (ویگ)» به یک قایق چند منظوره اطلاق می شود که در حالت عملیاتی اصلی آن، در مجاورت نزدیک به سطح آب با استفاده از کنش تاثیر سطح آب، پرواز می کند.
قسمت ب ـ قواعد ناوبری موتوری و بادبانی
بخش اول ـ هدایت شناورها در هر شرایط دید (قانون تصویب مقررات بینالمللی جلوگیری از تصادم در دریا)
قاعده ۴
اعمال
قواعد این بخش در هر شرایط دید اعمال می شوند.
قاعده ۵
دیده بانی
هر شناور باید در کلیه اوقات از طریق بصری و سمعی هم چنین با تمام امکانات موجود مناسب در موقعیت و شرایط حاکم طوری به دیده بانی بپردازد که بتواند ارزیابی کامل وضعیت و خطر تصادم را بنماید.
قاعده ۶
سرعت ایمن
هر شناور باید در کلیه اوقات با یک سرعت ایمن پیش برود به طوری که بتواند به منظور اجتناب از تصادم اقدام مناسب و موثر به عمل آورده و در فاصله ای مناسب موقعیت و شرایط حاکم متوقف گردد.
در تعیین سرعت ایمن عوامل زیر از جمله عواملی هستند که باید مد نظر قرار گیرند:
(الف) توسط کلیه شناورها:
(۱) وضعیت دید.
(۲) تراکم تردد(ترافیک) از جمله تجمع شناورهای ماهیگیری یا سایر شناورها.
(۳) قدرت جولان شناور با توجه خاص به فاصله توقف و توان چرخش در شرایط حاکم.
(۴) به هنگام شب، وجود نورهای مختلف زمینه از قبیل نور چراغ های ساحلی یا انعکاس نور چراغ های خود شناور.
(۵) وضعیت باد، دریا و جریان آب و نزدیک بودن خطرات ناوبری.
(۶) آبخور نسبت به عمق آب موجود.
(ب) علاوه بر آن، توسط شناورهای مجهز به رادار عملیاتی:
(۱) ویژگی ها، کارایی و محدودیت های تجهیزات رادار.
(۲) هر محدودیت ناشی از مقیاس برد رادار مورد استفاده.
(۳) تاثیر وضعیت دریا، هوا و سایر منابع تداخل کننده، در کشف رادار.
(۴) امکان این که شناورهای کوچک، توده یخ و دیگر اجسام شناور نتوانند در برد مناسب توسط رادار کشف گردند.
(۵) تعداد، موقعیت و حرکت شناورهای کشف شده توسط رادار.
(۶) ارزیابی دقیق تر دید که به هنگام استفاده از رادار برای تعیین برد شناورها یا سایر اجسام موجود در اطراف امکان پذیر گردد.
قاعده ۷
خطر تصادم
(الف) هر شناور باید از کلیه امکانات موجود مناسب موقعیت و شرایط حاکم برای تشخیص وجود خطر تصادم استفاده نماید. اگر تردیدی وجود داشته باشد فرض بر وجود خطر خواهد بود.
(ب) استفاده صحیح از تجهیزات رادار در صورت نصب و عملیاتی بودن آن از جمله ردیابی دوربرد به منظور آگاهی سریع از خطر تصادم و ردنگاری اجسام کشف شده به وسیله رادار یا وسیله طراحی شده مشابه دیگر باید به عمل آید.
(پ) فرضیات نباید بر اساس اطلاعات ناقص، به خصوص اطلاعات ناقصی که از رادار کسب می گردد بنا شود.
(ت) در تشخیص وجود خطر تصادم، ملاحظات زیر باید جز سایر ملاحظات، مورد توجه قرار گیرند:
(۱) اگر سمت قطب نمایی شناوری که نزدیک می شود به طور محسوس تغییر نکند، فرض بر وجود خطر خواهد بود.
(۲) چنین خطری حتی به هنگام آشکار شدن محسوس تغییرات سمت گیری می تواند گاهی به ویژه در هنگام نزدیک شدن به شناوری خیلی بزرگ یا یک یدک یا به هنگام نزدیک شدن به شناوری در برد نزدیک وجود داشته باشد.
قاعده ۸
اقدام به منظور اجتناب از تصادم (قانون تصویب مقررات بینالمللی جلوگیری از تصادم در دریا)
(الف) هر اقدامی که برای اجتناب از تصادم به عمل می آید در صورتی که وضع موجود ایجاب نماید باید مثبت، در زمان کافی و با توجه لازم به رعایت اصول ناوبری صحیح طبق قواعد این قسمت صورت گیرد.
(ب) هرگونه تغییر مسیر و یا سرعت به منظور اجتناب از تصادم، در صورتی که وضع موجود ایجاب نماید، باید به حد کافی محسوس باشد تا برای شناور دیگری که به صورت بصری یا به وسیله رادار رصد می نماید به سادگی قابل تشخیص باشد، از تغییرات پیاپی جزئی مسیر و یا سرعت باید اجتناب شود.
(پ) اگر فضای کافی در دریا وجود داشته باشد تغییر مسیر به تنهایی می تواند موثرترین اقدام به منظور اجتناب از وضعیت نزدیک به تصادم باشد مشروط بر آن که این اقدام به موقع انجام شود، تغییر مسیر اساسی باشد و منجر به وضعیت نزدیک به تصادم دیگری نشود.
(ت) اقدام به منظور اجتناب از تصادم با شناوری دیگر، باید به نحوی صورت پذیرد که موجب عبور در یک فاصله ایمن گردد. تاثیر این اقدام باید تا زمانی که شناور دیگر نهایتا عبور نموده و دور می شود دقیقا مورد کنترل قرار گیرد.
(ث) در صورت لزوم به منظور اجتناب از تصادم یا ایجاد فرصت بیشتر برای ارزیابی وضعیت، یک شناور باید سرعت خود را کاهش دهد یا تا حد توقف رسانده یا نیروی محرکه خود را به عقب برگرداند.
(ج) (۱) شناوری که، به موجب هر یک از این قواعد، ملزم است که مانعی جهت عبور یا عبور ایمن شناور دیگر ایجاد نکند، باید درصورت اقتضای شرایط هر مورد، به نحوی اقدام سریع انجام دهد که فضای کافی برای عبور ایمن شناور دیگر ایجاد کند.
(۲) از شناوری که ملزم است مانعی برای عبور یا عبور ایمن شناور دیگر ایجاد نکند، اگر به نحوی به شناور دیگر نزدیک شود که خطر تصادم را در برداشته باشد، رفع این تکلیف نمی شود و باید هنگام اقدام، به اقدامی که به موجب قواعد این قسمت ملزم به انجام آن است، توجه کامل داشته باشد.
(۳) شناوری که عبور آن، نباید با مانعی مواجه شود، هنگام نزدیک شدن دو شناور به یکدیگر، به نحوی که خطر تصادم را در بر داشته باشد، کاملا متعهد به انجام قواعد این قسمت باقی می ماند.
قاعده ۹
آب بر (کانال) های باریک
(الف) شناوری که در طول مسیر یک آب بر (کانال) یا آبراه باریک در حال پیشروی است باید تا آنجا که ایمن و عملی باشد نزدیک به کناره خارجی آب بر (کانال) یا آبراه که در طرف راست شناور قرار دارد عبور نماید.
(ب) شناوری با طول کمتر از بیست متر یا یک شناور بادبانی نباید مانع عبور شناوری بشود که فقط در محدوده یک آب بر (کانال) یا آبراه باریک می تواند به طور ایمن دریانوردی نماید.
(پ) شناور مشغول ماهیگیری نباید مانع عبور هیچ شناور دیگری گردد که در محدوده یک آب بر (کانال) یا آبراه باریک در حال دریانوردی است.
(ت) یک شناور نباید یک آب بر (کانال) یا آبراه باریک را قطع نماید چنان چه چنین عملی مانع عبور شناوری شود که فقط می تواند در محدوده چنین آب بر (کانال) یا آبراهی به طور ایمن دریانوردی نماید. شناور اخیر اگر در مورد قصد شناور در حال قطع آب بَر (کانال) تردید داشته باشد می تواند از علامت صوتی مقرر در بند (ت) قاعده (۳۴) استفاده نماید.
(ث) (۱) در یک آب بر (کانال) یا آبراه باریک تنها هنگامی سبقت امکان پذیر است که شناوری که از آن سبقت گرفته می شود موظف به انجام اقدامی به منظور اجازه عبور ایمن باشد، شناور سبقت گیرنده باید قصد خود را با به صدا درآوردن علامت مناسب مقرر در جزء (۱) بند(پ) قاعده (۳۴) اعلام نماید. شناوری که از آن سبقت گرفته می شود باید درصورت موافقت، علامت مناسب مقرر در جز (۲) بند (پ) قاعده (۳۴) را به صدا درآورده و به طریقی اقدام نماید که امکان عبور ایمن را فراهم کند. اگر در تردید باشد می تواند علائم مقرر در بند (ت) قاعده(۳۴) را به صدا درآورد.
(۲) این قاعده رافع وظیفه شناور سبقت گیرنده به موجب قاعده (۱۳) نخواهد بود.
(ج) شناوری که به پیچ یا محلی از آب بر (کانال) یا آبراه باریک نزدیک می شود که ممکن است به علت وجود مانعی مزاحم، سایر شناورها دیده نشوند، باید با دقت و احتیاط خاص دریانوردی نموده و علامت مناسب مقرر در بند (ث) قاعده (۳۴) را به صدا درآورد.
(چ) هر شناور باید چنان چه شرایط موجود ایجاب نماید، از لنگر انداختن در آب بر (کانال) باریک اجتناب نماید.
قاعده ۱۰
طرح های جداسازی تردد (ترافیک)
(الف) این قاعده در مورد طرح های جداسازی تردد (ترافیک) مصوب سازمان اعمال می گردد و رافع تکلیف هیچ شناوری به موجب قاعده ای دیگر نیست.
(ب) شناوری که از یک طرح جداسازی تردد (ترافیک) استفاده می نماید باید:
(۱) در خط تردد (ترافیک) مناسب در جهت عمومی جریان تردد (ترافیک) آن خط پیشروی نماید.
(۲) حتی المقدور از خط جداسازی تردد (ترافیک) یا منطقه جداسازی دور شود.
(۳) به طور معمول، در انتهای یک خط، به یک خط تردد (ترافیک)، بپیوندد یا آن را ترک نماید ولی به هنگام پیوستن یا ترک از پهلو باید حتی الامکان با زاویه کوچکی در جهت عمومی جریان تردد (ترافیک) این کار را انجام دهد.
(پ) یک شناور باید حتی المقدور از قطع خطوط تردد (ترافیک) اجتناب نماید، ولی چنان چه مجبور به این کار گردد باید تا آن جا که امکان پذیر باشد با زاویه نود درجه جهت عمومی جریان تردد(ترافیک) را قطع کند.
(ت) (۱) شناوری که در زمان حضور در منطقه مجاور طرح جداسازی تردد (ترافیک)، می تواند از راه ترددی (ترافیکی) مناسب، به نحو ایمن استفاده کند نباید از منطقه تردد (ترافیک) ساحلی استفاده کند. با این حال، شناورهای با طول کمتر از بیست متر، شناورهای بادبانی و شناورهایی که به ماهیگیری اشتغال دارند، می توانند از منطقه تردد (ترافیک) ساحلی استفاده کنند.
(۲) صرف نظر از جز (۱) بند (ت)، یک شناور هنگام حضور در مسیر ورودی یا خروجی یک بندر، تأسیسات یا سازه فراساحلی، ایستگاه راهنمایی یا هر مکان دیگری که در داخل منطقه تردد (ترافیک) ساحلی قرار دارد، یا به منظور اجتناب از بروز خطر آنی، می تواند از منطقه تردد (ترافیک) ساحلی استفاده کند.
(ث) یک شناور، غیر از شناوری که خط (راه) را قطع می کند یا شناوری که درحال پیوستن یا ترک یک خط (راه) است، نباید به طور معمول وارد یک منطقه جداسازی شود یا خط جداسازی را قطع کند، مگر در موارد زیر:
(۱) در موارد اضطراری برای اجتناب از بروز خطر آنی.
(۲) به منظور ماهیگیری در منطقه جداسازی.
(ج) شناوری که در نواحی نزدیک به منتهی الیه طرح های جداسازی تردد (ترافیک) دریانوردی می کند باید با احتیاط خاص به این کار بپردازد.
(چ) یک شناور باید حتی المقدور از لنگر انداختن در یک طرح جداسازی تردد (ترافیک) یا نواحی نزدیک منتهی الیه آن اجتناب نماید.
(ح) شناوری که از طرح جداسازی تردد (ترافیک) استفاده نمی نماید باید با اختلاف زیاد حتی المقدور از آن فاصله بگیرد.
(خ) شناور مشغول ماهیگیری نباید مانع عبور شناوری که در خط تردد (ترافیک) حرکت می کند گردد.
(د) شناور با طول کمتر از بیست متر یا شناور بادبانی نباید مانع عبور ایمن یک شناور موتوری گردد که در خط تردد (ترافیک) حرکت می کند.
(ذ) شناوری که هنگام انجام عملیات، برای حفظ ایمنی دریانوردی در طرح جداسازی تردد (ترافیک)، قابلیت جولان آن محدود است، از رعایت این قاعده تا میزانی که برای انجام عملیات لازم باشد، معاف است.
(ر) شناوری که هنگام انجام عملیات برای قراردادن، ترمیم یا برداشتن بافه (کابل) زیر دریایی در طرح جداسازی تردد(ترافیک)، قابلیت جولان آن محدود است، از رعایت این قاعده تا میزانی که برای انجام عملیات لازم باشد، معاف است.
بخش ۲ـ هدایت شناورها در دید یکدیگر (قانون تصویب مقررات بینالمللی جلوگیری از تصادم در دریا)
قاعده ۱۱
اعمال
قواعد این بخش در مورد شناورهایی که در دید یکدیگر قرار دارند اعمال می گردد.
قاعده ۱۲
شناورهای بادبانی
(الف) موقعی که دو شناور بادبانی درحال نزدیک شدن به یکدیگرند، به نحوی که خطر تصادم را در بر داشته باشد یکی از آن دو شناور باید به شرح زیر از سر راه دیگری کنار برود:
(۱) موقعی که هر یک، باد را در طرف مخالف نسبت به دیگری داشته باشند، شناوری که باد را در طرف چپ خود دارد باید از سر راه دیگری کنار رود.
(۲) موقعی که هر دو، باد را در طرف مشابه داشته باشند شناور بادگیر باید از سر راه شناور باد پناه کنار برود.
(۳) اگر شناوری که باد را طرف چپ خود دارد شناور بادگیری را مشاهده کند و نتواند با اطمینان تشخیص دهد که شناور دیگر باد را در طرف راست یا چپ دارد باید از سر راه دیگری کنار رود.
(ب) از نظر این قاعده طرف بادگیر، طرف مخالف جهتی که بادبان اصلی کشیده شده یا در مورد شناور با بادبان های چهارگوش، مخالف طرفی که بزرگترین بادبان سرتاسری کشیده شده محسوب خواهد گردید.
قاعده ۱۳
سبقت
(الف) صرف نظر از مفاد مشمول در قواعد بخش های (۱) و (۲) قسمت (ب)، هر شناوری که در حال سبقت گرفتن از دیگری است باید خود را از راه شناوری که از آن سبقت گرفته می شود، دور نگاه دارد.
(ب) یک شناور موقعی در حال سبقت گرفتن محسوب می شود که با شناور دیگری در یک جهت در زاویه ای بیش از بیست و دو و نیم درجه از راستای عرضی آن به طرف پاشنه قرار گیرد، یعنی در چنان موقعیتی نسبت به شناوری که از آن سبقت می گیرد باشد که در شب فقط قادر به مشاهده چراغ های پاشنه و نه هیچ یک از چراغ های جانبی آن شناور باشد.
(پ) وقتی شناوری تردید داشته باشد که در حال سبقت گرفتن از دیگری است، باید فرض نماید که سبقت گیرنده است و بر آن اساس عمل نماید.
(ت) هرگونه تغییر بعدی در سمت گیری بین دو شناور نمی تواند شناور سبقت گیرنده را به عنوان یک شناور قطع کننده راه در مفهوم این قواعد قلمداد نموده یا رافع وظیفه آن شناور نسبت به دور نگه داشتن خود از شناوری که از آن سبقت می گیرد تا رد شدن و دور شدن کامل از آن باشد.
قاعده ۱۴
وضعیت سینه به سینه
(الف) هرگـاه دو شناور موتوری در مسیرهای متقابل یا تقریبا متقابل طوری به یکدیگر نزدیک شوند که خطر تصادم وجود داشته باشد هر یک از آن دو باید مسیر خود را به طرف راست تغییر دهد به طوری که هر یک از سمت چپ دیگری عبور نماید.
(ب) وقتی چنین وضعیتی محرز خواهد بود که یک شناور دیگری را در امتداد یا تقریبا در امتداد سینه خود رویت نموده و در شب بتواند چراغ های دکل دیگری را در یک خط یا تقریبا در یک خط و یا هر دو چراغ جانبی را مشاهده نموده و در هنگام روز خصوصیات مربوطه از شناور دیگر را رویت کند.
(پ) وقتی شناوری نسبت به وجود چنین وضعیتی تردید داشته باشد باید فرض بر وجود آن نموده و بر آن اساس عمل نمایند.
قاعده ۱۵
وضعیت قطع راه (قانون تصویب مقررات بینالمللی جلوگیری از تصادم در دریا)
هرگاه دو شناور موتوری به نحوی در حال قطع راه باشند که خطر تصادم را در بر داشته باشد، شناوری که دیگری را در طرف راست خود دارد باید از سر راه آن کنار برود و در صورت ایجاب شرایط از قطع راه شناور دیگر در سینه آن اجتناب نماید.
قاعده ۱۶
اقدام شناور راه دهنده
هر شناوری که ملزم است تا به شناور دیگر راه بدهد باید حتی الامکان اقدام سریع و اساسی به عمل آورد تا کاملا کنار برود.
قاعده ۱۷
اقدام شناور راه گیرنده
(الف) (۱) وقتی که یکی از دو شناور ملزم به کنار رفتن از سر راه دیگری باشد شناور دیگر باید مسیر و سرعت خود را حفظ کند.
(۲) با این حال شناور دوم به محض این که برایش معلوم گردد شناوری که ملزم به کنار رفتن از سر راه است اقدام مناسب طبق این قواعد انجام نمی دهد می تواند برای اجتناب از تصادم راسا اقدام به جولان نماید.
(ب) هرگاه به هر علتی، شناوری که ملزم به حفظ مسیر و سرعت خود است، خود را چنان نزدیک (شناور دیگر) بیابد که اجتناب از تصادم با اقدام شناور راه دهنده به تنهایی میسر نباشد باید اقدامی به عمل آورد که به بهترین نحو کمک به اجتناب از تصادم نماید.
(پ) شناور موتوری که در وضعیت قطع راه طبق جزء (۲) بند (الف) این قاعده جهت اجتناب از تصادم با شناور موتوری دیگر اقدام می کند نباید درصورت ایجاب شرایط راه خود را برای شناوری که در سمت چپش قرار دارد به سمت چپ تغییر دهد.
(ت) این قاعده رافع وظیفه شناور راه دهنده برای کنار رفتن از سر راه نخواهد بود.
قاعده ۱۸
مسئولیت های شناورها نسبت به یکدیگر
به استثنای مواردی که در قواعد ۹، ۱۰ و ۱۳ به نحو دیگری مقرر گردیده است:
(الف) شناور موتوری در حال حرکت باید از سر راه شناورهای زیر کنار برود:
(۱) شناور خارج از کنترل.
(۲) شناور با قابلیت جولان محدود.
(۳) شناور مشغول ماهیگیری.
(۴) شناور بادبانی.
(ب) شناور بادبانی در حال حرکت باید از سر راه شناورهای زیر کنار برود:
(۱) شناور خارج از کنترل.
(۲) شناور با قابلیت جولان محدود.
(۳) شناور مشغول ماهیگیری.
(پ) شناور مشغول ماهیگیری وقتی در حال حرکت باشد باید حتی الامکان از سر راه شناورهای زیر کنار برود:
(۱) شناور خارج از کنترل.
(۲) شناور با قابلیت جولان محدود.
(ت) (۱) هر شناوری غیر از شناور خارج از کنترل یا شناور با قابلیت جولان محدود باید در صورت ایجاب شرایط از ایجاد مانع برای عبور ایمن شناور با محدودیت آبخور که علائم قاعده (۲۸) را نشان می دهد اجتناب نماید.
(۲) شناور با محدودیت آبخور باید با احتیاط خاص و توجه کامل به شرایط ویژه خود دریانوردی نماید.
(ث) هواپیمای آب نشین در روی آب باید به طور کلی از سر راه تمام شناورهای دیگر کنار برود و مانع دریانوردی آن ها نشود. با این حال در موقعیتی که خطر تصادم وجود داشته باشد باید طبق قواعد این قسمت عمل نماید.
(ج) (۱) قایق پرنده (ویگ)، هنگام شروع به حرکت، فرودآمدن و پرواز در نزدیک سطح آب باید از سر راه تمام شناورهای دیگر کنار رود و از ایجاد مانع برای دریانوردی آن ها اجتناب نماید.
(۲) قایق پرنده (ویگ) درحال بهره برداری در سطح آب، به عنوان یک قایق موتوری باید قواعد این قسمت را رعایت نماید.
بخش ۳ـ هدایت شناورها در دید محدود. (قانون تصویب مقررات بینالمللی جلوگیری از تصادم در دریا)
قاعده ۱۹
هدایت شناورها در دید محدود
(الف) این قاعده در مورد شناورهایی که در دید یکدیگر قرار ندارند به هنگام دریانوردی در، یا نزدیک ناحیه ای با دید محدود اعمال می گردد.
(ب) هر شناور باید با سرعت ایمن متناسب با اوضاع و شرایط دید محدود حاکم پیشروی نماید. شناور موتوری باید موتورهای خود را برای جولان فوری آماده نگاه دارد.
(پ) هر شناور باید به هنگام رعایت قـواعد بخش اول این قسمت، توجه لازم به اوضاع و شرایط دید محدود حاکم داشته باشد.
(ت) شناوری که فقط به وسیله رادار وجود شناور دیگری را کشف می نماید باید درحال تکوین بودن وضعیت نزدیک به تصادم و/ یا وجود خطر تصادم را معلوم نماید. در چنین وضعی باید اقدام به موقع برای اجتناب از آن به عمل آورد، مشروط بر این که اگر چنین اقدامی شامل تغییر مسیر باشد، حتی الامکان از اقدامات زیر اجتناب نماید:
(۱) تغییر مسیر به سمت چپ برای شناوری که در جلوی راستای عرضی باشد، به جز برای شناوری که از آن سبقت گرفته می شود.
(۲) تغییر مسیر به سمت شناوری که در راستای عرضی یا در طرف عقب راستای عرضی باشد.
(ث) به جز در مواردی که معلوم شده است خطر تصادم وجود ندارد هر شناوری که علامت مه شناور دیگری را ظاهرا در جلوی راستای عرضی خود بشنود یا نتواند از وضعیت نزدیک به تصادم با شناور دیگری که در جلوی راستای عرضی خود قرار دارد اجتناب نماید، باید سرعت خود را تا حداقلی که بتواند در مسیرش نگاه داشته شود کاهش دهد. شناور مزبور باید درصورت لزوم تمام سرعت خود را گرفته و به هر حال تا از بین رفتن خطر تصادم با دقت کامل دریانوردی نماید.
قسمت پ ـ چراغ ها و شکل ها
قاعده ۲۰
اعمال
(الف) قواعد این قسمت باید در هر شرایط جوی رعایت شود.
(ب) قواعد مربوط به چراغ ها باید از غروب تا طلوع خورشید رعایت شود و در طول این مدت نباید چراغ دیگری نشان داده شود به استثنای چراغ هایی که با چراغ های مقرر در این قواعد اشتباه نشده یا باعث اختلال دید یا خصوصیات مشخصه آن نگشته یا تداخلی با دیده بانی صحیح نداشته باشد.
(پ) چراغ های مقرر در این قواعد باید در صورت وجود، در شرایط دید محدود از طلوع تا غروب آفتاب نیز نشان داده شوند و می توانند در کلیه موقعیت های دیگری که الزامی به نظر می رسد نشان داده شوند.
(ت) قواعد مربوط به شکل ها باید در هنگام روز رعایت گردد.
(ث) چراغ ها و شکل های مقرر در این قواعد باید طبق مفاد پیوست شماره (۱) این مقررات، باشد.
قاعده ۲۱
تعاریف
(الف) «چراغ دکل» به چراغ سفیدی در روی محور سرتاسری سینه به پاشنه شناور اطلاق می شود که نور ممتدی در قطاع دویست و بیست و پنج درجه ای در سطح افق را نشان می دهد و به نحوی تعبیه شده که نور از سینه تا بیست و دو و نیم درجه بعد از راستای عرضی در هر یک از طرف های شناور دیده شود.
(ب) «چراغ های جانبی» به یک چراغ سبز در طرف راست و یک چراغ قرمز در طرف چپ اطلاق می شود که هر یک نور ممتدی در قطاع دوازده و نیم درجه ای در سطح افق را نشان می دهد و به نحوی تعبیه شده که نور مستقیما از جلو تا بیست و دو و نیم درجه بعد از راستای عرضی در طرف مربوط دیده شود. در شناوری با طول کمتر از بیست متر چراغ های جانبی می توانند در یک فانوس ترکیبی روی محور سرتاسری سینه به پاشنه شناور قرار گیرند.
(پ) «چراغ پاشنه» به چراغ سفیدی اطلاق می شود که حتی المقدور نزدیک به پاشنه شناور قرار گرفته و نور ممتدی در قطاع صد و سی و پنج درجه ای در سطح افق را نشان می دهد و به نحوی تعبیه شده که نور مستقیما از عقب تا شصت و هفت و نیم درجه در هر یک از طرف های شناور دیده شود.
(ت) «چراغ یدک کشی» به چراغ زردی اطلاق می شود که همان مشخصات چراغ پاشنه را که در بند (پ) این قاعده تعریف شده است دارا می باشد.
(ث) «چراغ همه جانبه» به چراغی اطلاق می شود که نور ممتدی در قطاع سیصد و شصت درجه ای در سطح افق را نشان می دهد.
(ج) «چراغ چشمک زن» به چراغی اطلاق می شود که در فواصل معین با بسامد (فرکانس) صد و بیست بار یا بیشتر در هر دقیقه چشمک می زند.
قاعده ۲۲
دید چراغ ها (قانون تصویب مقررات بینالمللی جلوگیری از تصادم در دریا)
چراغ های مقرر در این قواعد باید دارای شدت نوری طبق بخش (۸) پیوست (۱) این مقررات باشند به نحوی که در بردهای حداقل زیر دیده شوند:
(الف) در شناورهای با طول پنجاه متر یا بیشتر:
ـ چراغ دکل، شش مایل.
ـ چراغ جانبی، سه مایل.
ـ چراغ پاشنه، سه مایل.
ـ چراغ یدک کشی، سه مایل.
ـ چراغ سفید، قرمز، یا زرد همه جانبه، سه مایل.
(ب) در شناورهای با طول دوازده متر یا بیشتر ولی کمتر از پنجاه متر:
ـ چراغ دکل، پنج مایل؛ ولی در مواردی که طول شناور کمتر از بیست متر باشد، سه مایل.
ـ چراغ جانبی، دو مایل.
ـ چراغ پاشنه، دو مایل.
ـ چراغ یدک کشی، دو مایل.
ـ چراغ سفید، قرمز، زرد همه جانبه، دو مایل.
(پ) در شناورهای با طول کمتر از دوازده متر:
ـ چراغ دکل، دو مایل؛
ـ چراغ جانبی، یک مایل؛
ـ چراغ پاشنه، دو مایل؛
ـ چراغ یدک کشی، دو مایل؛
ـ چراغ سفید، قرمز، سبز یا زرد همه جانبه، دو مایل.
(ت) در شناورهای کاملا غوطه ور، نیمه غوطه ور یا اشیایی که درحال یدک شدن هستند:
ـ چراغ سفید همه جانبه، سه مایل.
قاعده ۲۳
شناورهای موتوری در حال حرکت (قانون تصویب مقررات بینالمللی جلوگیری از تصادم در دریا)
(الف) شناور موتوری در حال حرکت باید چراغ های زیر را نشان دهد:
(۱) یک چراغ دکل در سینه.
(۲) چراغ دکل دومی در پاشنه و بالاتر از چراغ دکل سینه به استثنای شناوری با طول کمتر از پنجاه متر که ملزم به نشان دادن چنین چراغی نبوده ولی می تواند این کار را انجام دهد.
(۳) چراغ های جانبی.
(۴) چراغ پاشنه.
(ب) شناور از نوع هواناو در حال عملیات در وضعیت بی وزنی باید علاوه بر چراغ های مقرر در بند (الف) این قاعده، یک چراغ زرد چشمک زن همه جانبه نیز نشان دهد.
(پ) یک قایق پرنده (ویگ) فقط در زمان بلندشدن، فرودآمدن و در پرواز نزدیک به سطح، باید علاوه بر چراغ های مقرر در بند (الف) این قاعده، یک چراغ قرمز چشمک زن همه جانبه پرنور را نشان دهد.
(ت) (۱) شناور موتوری با طول کمتر از دوازده متر می تواند به جای چراغ های مقرر در بند (الف) این قاعده، یک چراغ سفید همه جانبه و چراغ های جانبی را نشان دهد.
(۲) شناور موتوری با طول کمتر از هفت متر که حداکثر سرعتش به هفت گره نمی رسد می تواند به جای چراغ های مقرر در بند (الف) این قاعده یک چراغ سفید همه جانبه نشان دهد و حتی الامکان چراغ های جانبی را نیز نشان دهد.
(۳) چراغ دکل یا چراغ سفید همه جانبه شناور موتوری با طول کمتر از دوازده متر، درصورتی که نتواند بر محور نصب شود، می تواند در محور سرتاسری سینه به پاشنه شناور نصب شود، مشروط بر آن که چراغ های جانبی با یک فانوس که باید بر روی محور سرتاسری سینه به پاشنـه شناور وجود داشته یا در نزدیکترین خط ممکن به همان خط سینه به پاشنه مانند چراغ دکل یا چراغ سفید همه جانبه قرار گرفته باشد، ترکیب شود.
قاعده ۲۴
یدک کشی و هل دادن یدک به جلو (قانون تصویب مقررات بینالمللی جلوگیری از تصادم در دریا)
(الف) شناور موتوری در حال یدک کشی باید علائم زیر را نشان دهد:
(۱) به جای چراغ مقرر در جزء (۱) بند (الف) یا جزء (۲) بند (الف) قاعده (۲۳) دو چراغ دکل در سینه در یک خط عمودی. وقتی طول یدک با احتساب از پاشنه شناور یدک کننده تا انتهای پاشنه یدک از دویست متر تجاوز نماید سه چراغ از این نوع در یک خط عمودی؛
(۲) چراغ های جانبی.
(۳) یک چراغ پاشنه.
(۴) یک چراغ یدک کش در یک خط عمودی بالای چراغ پاشنه.
(۵) وقتی طول یدک از دویست متر تجاوز نماید یک علامت لوزی شکل در جایی که به وضوح دیده شود.
(ب) وقتی شناور هل دهنده و شناور تحت هل به جلو به صورت یک واحد مرکب محکم به یکدیگر متصل باشند باید به عنوان شناور موتوری تلقی گردیده و چراغ های مقرر در قاعده (۲۳) را نشان دهند.
(پ) شناور موتوری درحال هل دادن یدک به جلو یا یدک کشی از پهلو، در غیر از مورد واحد مرکب، باید چراغ های زیر را نشان دهد:
(۱) به جای چراغ مقرر در جز (۱) بند (الف) یا جزء (۲) بند (الف) قاعده (۲۳) دو چراغ دکل سینه در یک خط عمودی.
(۲) چراغ های جانبی.
(۳) یک چراغ پاشنه.
(ت) شناور موتوری مشمول مفاد بندهای (الف) یا (پ) این قاعده باید جز (۲) بند (الف) قاعده (۲۳) را نیز رعایت نماید.
(ث) شناور یا جسمی که یدک می شود غیر از موارد مذکور در بند (چ) این قاعده باید علائم زیر را نشان دهد:
(۱) چراغ های جانبی.
(۲) یک چراغ پاشنه.
(۳) وقتی طول یدک از دویست متر بیشتر باشد یک علامت لوزی شکل در جایی که به وضوح دیده شود.
(ج) به شرط این که هر تعداد شناوری که از پهلو یدک می شوند یا به صورت گروهی به جلو هل داده می شوند چراغ هایی مانند یک شناور، روشن نمایند:
(۱) شناورهایی که به جلو هل داده می شوند اگر جزئی از یک واحد مرکب نباشند باید در انتهای سینه چراغ های جانبی را نشان دهند.
(۲) شناوری که از پهلو یدک می شود باید چراغ پاشنه و در انتهای سینه چراغ های جانبی را نشان دهد.
(چ) شناور یا شیئی کاملا غوطه ور، نیمه غوطه ور یا ترکیبی از چنین شناورها یا اشیایی که یدک می شوند، باید چراغ های زیر را نشان دهند:
(۱) اگر دارای عرض کمتر از بیست و پنج متر باشد یک چراغ سفید همه جانبه در انتهای قسمت انتهایی جلو یا نزدیک آن و یکی در قسمت انتهایی عقب یا نزدیک آن با این استثنا که در مورد «دراکتها» نیازی به نشان دادن چراغ در قسمت انتهایی جلو یا نزدیک آن، وجود ندارد.
(۲) اگر دارای عرض بیست و پنج متر یا بیشتر باشد، دو چراغ سفید همه جانبه اضافی در انتهای عرض آن یا نزدیک به آن.
(۳) اگر طول آن بیش از صد متر باشد، چراغ های سفید همه جانبه اضافی بین چراغ های مقرر در جز های (۱) و(۲) به نحوی که فاصله بین چراغ ها بیش از صد متر نباشد.
(۴) شکل لوزی در انتهای دکل عقب آخرین شناور یا شیئی که در حال یدک شدن است یا نزدیک آن و اگر طول یدک شونده بیش از دویست متر باشد یک شکل لوزی اضافی در جایی که به بهترین صورت بتواند دیده شود و حتی المقدور در جلوترین قسمت ممکن گذاشته شود.
(ح) اگر بنا به هر سبب کافی، برای شناور یا شیئی که یدک می شود نشان دادن چراغ ها با شکل های مقرر در بندهای (ث) یا (چ) این قاعده، امکان پذیر نباشد تمام اقدامات ممکن باید انجام شود تا شناور یا شیئی درحال یدک روشن شود یا حداقل وجود چنین شناور یا شیئی معلوم باشد.
(خ) اگر بنا به هر سبب کافی، برای شناوری که به طور معمول در امر عملیات یدک کشی فعالیت نمی کند، نمایش چراغ های مقرر در بندهای (الف) یا (پ) این قاعده، امکان پذیر نباشد، چنین شناوری ملزم به نشان دادن آن چراغ ها در هنگام انجام عملیات یدک کشی شناور دیگری که در شرایط اضطراری است یا به هر دلیل نیازمند کمک است، نمی باشد. تمام اقدامات ممکن باید انجام شود تا ماهیت رابطه بین شناور یدک کننده و شناور درحال یدک به ترتیبی که در قاعده (۳۶) مجاز دانسته شده است، خصوصا از طریق روشن کردن طناب یدک، معلوم گردد. (قانون تصویب مقررات بین المللی جلوگیری از تصادم در دریا)
قاعده ۲۵
شناورهای بادبانی در حال حرکت و شناورهای پارویی
(الف) شناور بادبانی در حال حرکت باید چراغ های زیر را نشان دهد:
(۱) چراغ های جانبی.
(۲) یک چراغ پاشنه.
(ب) در شناور بادبانی با طول کمتر از بیست متر چراغ های مقرر در بند (الف) این قاعده می تواند در یک فانوس ترکیبی در بالا یا نزدیک بالای دکل در جایی که به وضوح دیده می شوند قرار گیرد.
(پ) شناور بادبانی در حال حرکت می تواند علاوه بر چراغ های مقرر در بند (الف) این قاعده در بالا یا نزدیک بالای دکل در جایی که به وضوح دیده شوند، دو چراغ همه جانبه در یک خط عمودی نشان دهد که چراغ بالایی قرمز و پایینی سبز بوده ولی این چراغ ها نباید همزمان با فانوس ترکیبی مجاز در بند (ب) این قاعده نشان داده شوند.
(ت) (۱) شناور بادبانی با طول کمتر از هفت متر باید حتی المقدور چراغ های مقرر در بند (الف) یا (ب) این قاعده را نشان دهد، در غیر این صورت باید چراغ قوه یا فانوس روشنی با نور سفید آماده داشته باشد تا به موقع جهت جلوگیری از تصادم نشان دهد.
(۲) شناور پارویی می تواند چراغ های مقرر در این قاعده برای شناور بادبانی را نشان دهد، در غیر این صورت باید چراغ قوه یا فانوس روشنی با نور سفید آماده داشته باشد تا به موقع جهت جلوگیری از تصادم نشان دهد.
(ث) شناور در حال پیشروی با بادبان اگر تواما از نیروی موتور نیز استفاده نماید باید در سینه در جایی که به وضوح دیده شود یک علامت مخروطی شکل که رأس آن به طرف پایین باشد، نشان دهد.
قاعده ۲۶
شناورهای صیادی (قانون تصویب مقررات بینالمللی جلوگیری از تصادم در دریا)
(الف) شناور مشغول ماهیگیری در حال حرکت یا لنگر باید فقط چراغ ها و شکل های مقرر در این قاعده را نشان دهد.
(ب) شناور مشغول ماهیگیری با تور کششی که به معنی کشیدن تور یا سایر وسایل ماهیگیری مورد استفاده در آب می باشد باید علائم زیر را نشان دهد:
(۱) دو چراغ همه جانبه در یک خط عمودی، بالایی سبز و پایینی سفید یا شکلی مرکب از دو مخروط که رئوس آن ها بر هم منطبق و در یک خط عمودی یکی بالای دیگری قرار گرفته باشند.
(۲) یک چراغ دکل در پشت و بالاتر از چراغ سبز همه جانبه؛ شناور با طول کمتر از پنجاه متر ملزم به نشان دادن چنین چراغی نبوده ولی می تواند این کار را انجام دهد.
(۳) به هنگام دریانوردی، علاوه بر چراغ های مقرر در این بند، چراغ های جانبی و یک چراغ پاشنه.
(پ) شناور مشغول ماهیگیری، به غیر از ماهیگیری با تور کششی، باید علائم زیر را نشان دهد:
(۱) دو چراغ همه جانبه در یک خط عمودی، بالایی قرمز و پایینی سفید، یا شکلی مرکب از دو مخروط که رئوس آن ها بر هم منطبق و در یک خط عمودی یکی بالای دیگری قرار گرفته باشد.
(۲) وقتی وسایل ماهیگیری در فاصله افق بیش از صد و پنجاه متر از شناور گسترده شده باشد، یک چراغ سفید همه جانبه یا یک مخروط که رأس آن به طرف بالا و در جهت وسیله ماهیگیری باشد.
(۳) به هنگام دریانوردی، علاوه بر چراغ های مقرر در این بند چراغ های جانبی و یک چراغ پاشنه.
(ت) علائم اضافی مقرر در پیوست (۲) این مقررات، در مورد شناور مشغول ماهیگیری در مجاورت نزدیک سایر شناورهای مشغول به ماهیگیری، اعمال می شود.
(ث) شناوری که مشغول ماهیگیری نیست نباید چراغ ها یا شکل های مقرر در این قاعده، بلکه فقط باید علائم مقرر برای شناور با طول مشابه خود را نشان دهد.
قاعده ۲۷
شناورهای خارج از کنترل یا با قابلیت جولان محدود
(الف) شناور خارج از کنترل باید علائم زیر را نشان دهد:
(۱) دو چراغ قرمز همه جانبه در یک خط عمودی در جایی که آن چراغ ها به وضوح دیده شوند.
(۲) دو توپ یا شکل های مشابه آن در یک خط عمودی در جایی که آن ها به وضوح دیده شوند.
(۳) به هنگام حرکت در آب، علاوه بر چراغ های مقرر در این بند، چراغ های جانبی و یک چراغ پاشنه.
(ب) شناور با قابلیت جولان محدود، به غیر از شناور مشغول عملیات مین روبی، باید علائم زیر را نشان دهد:
(۱) سه چراغ همه جانبه در یک خط عمودی در جایی که به وضوح دیده شوند. چراغ های بالایی و پایینی باید قرمز و چراغ میانی باید سفید باشد.
(۲) سه شکل در یک خط عمودی در جایی که به وضوح دیده شوند. شکل های بالایی و پایینی باید به شکل توپ و شکل میانی یک لوزی باشد.
(۳) به هنگام دریانوردی، چراغ یا چراغ های دکل، چراغ های جانبی و یک چراغ پاشنه، علاوه بر چراغ های مقرر در جز (۱).
(۴) وقتی شناور در لنگر باشد، علاوه بر چراغ ها یا شکل های مقرر در جزءهای (۱) و (۲) چراغ، چراغ ها یا شکل های مقرر در قاعده (۳۰).
(پ) شناور موتوری مشغول عملیات یدک کشی در شرایطی که امکان انحراف شناورهای یدک کننده و یدک شونده از مسیرشان شدیدا محدود باشد، باید علاوه بر چراغ ها یا شکل های مقرر در بند (الف) قاعده (۲۴)، چراغ ها یا شکل های مقرر در جز های (۱) و (۲) بند (ب) این قاعده را نشان دهد.
(ت) شناور مشغول عملیات لایروبی یا زیرآبی، وقتی قابلیت جولان آن محدود باشد باید چراغ ها و شکل های مقرر در جزءهای (۱)، (۲) و (۳) بند (ب) این قاعده را نشان دهد و به علاوه باید درصورت وجود مانع، علائم زیر را نشان دهد:
(۱) دو چراغ قرمز همه جانبه یا دو توپ در یک خط عمودی به منظور نشان دادن طرفی که مانع در آن وجود دارد.
(۲) دو چراغ سبز همه جانبه یا دو لوزی در یک خط عمودی به منظور نشان دادن طرفی که از آن شناور دیگری می تواند عبور کند.
(۳) وقتی شناور در لنگر باشد باید به جای چراغ ها یا شکل های مقرر در قاعده (۳۰ ) چراغ ها یا شکل های مقرر در این بند را نشان دهد.
(ث) اگر اندازه شناور مشغول عملیات غواصی مانع نشان دادن کلیه شکل ها و چراغ های مقرر در بند (ت) این قاعده باشد، علائم زیر باید نشان داده شود:
(۱) سه چراغ همه جانبه در یک خط عمودی در جایی که آن چراغ ها بتوانند به وضوح دیده شوند. بالاترین و پایین ترین این چراغ ها باید قرمز باشد و چراغ وسط باید سفید باشد.
(۲) یک مدل غیرقابل انعطاف از پرچم (اِی) مقررات بین المللی که ارتفاع آن از یک متر کمتر نباشد. اقداماتی به منظور حصول اطمینان از رویت همه جانبه آن باید به عمل آید.
(ج) شناور مشغول عملیات مین روبی باید علاوه بر چراغ های مقرر در قاعده (۲۳) برای شناورهای موتوری یا چراغ ها یا شکلهای مقرر در قاعده (۳۰ ) برای شناور در لنگر، در صورت اقتضا، سه چراغ سبز همه جانبه یا سه توپ، نشان دهد. یکی از این چراغ ها یا شکل ها باید نزدیک رأس دکل اصلی سینه و دوتای دیگر هر یک در دو منتهی الیه بازوی دکل نشان داده شوند. این چراغ ها یا شکل ها حاکی از آن است که نزدیک شدن به فاصله کمتر از هزار متری شناور مین روب برای شناور دیگر خطرناک است.
(چ) شناورهای با طول کمتر از دوازده متر، غیر از شناورهای مشغول به عملیات غواصی، ملزم به نشان دادن چراغ ها و شکل های مقرر در این قاعده نیستند.
(ح) علائم مقرر در این قاعده، علائم شناورهای در حالت اضطرار و محتاج کمک نیستند. چنین علائمی در پیوست (۴) این مقررات ذکر شده اند.
قاعده ۲۸
شناورهای با محدودیت آبخور (قانون تصویب مقررات بینالمللی جلوگیری از تصادم در دریا)
شناور با محدودیت آبخور می تواند علاوه بر چراغ های مقرر در قاعده (۲۳) برای شناورهای موتوری، سه چراغ قرمز همه جانبه در یک خط عمودی، یا یک علامت استوانه ای در جایی که به وضوح دیده شوند، نشان دهد.
قاعده ۲۹
شناورهای راهنما
(الف) شناور مشغول انجام وظایف راهنمایی باید علائم زیر را نشان دهد:
(۱) دو چراغ همه جانبه در یک خط عمودی، بالایی سفید و پایینی قرمز، در روی دکل اصلی یا در نزدیکی آن.
(۲) وقتی در حال حرکت باشد، به علاوه، چراغ های جانبی و یک چراغ پاشنه.
(۳) وقتی در لنگر باشد، علاوه بر چراغ های مقرر در جز (۱)، چراغ، چراغ ها یا شکل مقرر در قاعده(۳۰) برای شناورهای در لنگر.
(ب) شناور راهنما وقتی مشغول انجام وظایف راهنمایی نباشد باید چراغ ها یا شکل های مقرر برای شناور با طول مشابه خود را نشان دهد.
قاعده ۳۰
شناورهای لنگر انداخته و به گل نشسته
(الف) شناور در لنگر باید علائم زیر را در جایی که به وضوح دیده شود نشان دهد:
(۱) در قسمت سینه، یک چراغ سفید همه جانبه یا یک توپ.
(۲) در پاشنه یا در نزدیک آن و در سطحی پایین تر از چراغ مقرر در جز (۱)، یک چراغ سفید همه جانبه.
(ب) یک شناور با طول کمتر از پنجاه متر می تواند به جای چراغ های مقرر در بند (الف) این قاعده یک چراغ سفید همه جانبه در جایی که به وضوح دیده شود نشان دهد.
(پ) شناور در لنگر می تواند، و یک شناور با طول صد متر و بیشتر باید، از چراغ های کاری موجود یا مشابه آن ها نیز به منظور روشنایی عرشه های خود استفاده نماید.
(ت) شناور به گل نشسته باید چراغ های مقرر در بند (الف) یا (ب) این قاعده و به علاوه علائم زیر را در جایی که به وضوح دیده شوند نشان دهد:
(۱) دو چراغ قرمز همه جانبه در یک خط عمودی.
(۲) سه توپ در یک خط عمودی.
(ث) شناور با طول کمتر از هفت متر، وقتی خارج از کانال باریک یا نزدیک آن، آبراه یا لنگرگاه، یا جایی که معمولا شناورهای دیگر دریانوردی می کنند، لنگر انداخته باشد، ملزم به نشان دادن چراغ ها یا شکل مقرر در بندهای (الف) و (ب) این قاعده نخواهد بود.
(ج) شناور با طول کمتر از دوازده متر، در زمان به گل نشسته بودن ملزم به نشان دادن چراغ ها یا شکل های مقرر در جز های (۱) و (۲) بند (ت) این قاعده نیست.
قاعده ۳۱
هواپیماهای آب نشین
وقتی برای هواپیمای آب نشین یا قایق پرنده (ویگ) نشان دادن چراغ ها و شکل هایی با مشخصات یا در موقعیت های موصوف در قواعد این قسمت عملی نباشد باید حتی الامکان چراغ ها و شکل هایی با مشخصات و موقعیت های بسیار مشابه نشان دهد.
قسمت ت ـ علائم صوتی و نوری (قانون تصویب مقررات بینالمللی جلوگیری از تصادم در دریا)
قاعده ۳۲
تعاریف
(الف) واژه «سوت» به هر نوع وسیله علامت دهنده صوتی اطلاق می شود که قادر به ایجاد بوقهای مقرر بوده و با مشخصات مذکور در پیوست (۳) این مقررات تطبیق نماید.
(ب) اصطلاح «بوق کوتاه» به بوقی به مدت تقریبی یک ثانیه اطلاق می شود.
(پ) اصطلاح «بوق بلند» به بوقی به مدت چهار الی شش ثانیه اطلاق می شود.
قاعده ۳۳
وسایل علائم صوتی
(الف) شناور با طول دوازده متر یا بیشتر باید مجهز به یک سوت، شناور با طول بیست متر یا بیشتر مجهز به یک زنگ به اضافه یک سوت، و شناور با طول صد متر یا بیشتر، به علاوه مجهز به یک سنج باشد که طنین و صدای آن با طنین و صدای زنگ اشتباه نشود. سوت، زنگ و سنج باید طبق مشخصات مقرر در پیوست (۳) این مقررات باشد. زنگ یا سنج یا هر دو می توانند با وسایل دیگری که دارای همان مشخصات صوتی مربوط باشند جایگزین گردند، مشروط بر اینکه تولید علائم صوتی لازم به صورت دستی همواره ممکن باشد.
(ب) شناور با طول کمتر از دوازده متر ملزم به داشتن وسایل تولیدکننده علائم صوتی مقرر در بند (الف) این قاعده نیست، ولی در صورت نداشتن آن ها، باید مجهز به وسایل دیگری باشد که علائم صوتی موثری تولید نماید.
قاعده ۳۴
علائم جولان و اخطار
(الف) وقتی شناورها در دید یکدیگر قرار دارند، شناور موتوری در حال حرکت، اگر به نحوی که به موجب این قواعد، اجازه داده یا الزام شده جولان نماید، باید آن جولان را با علائم زیر به وسیله سوت خود اعلام نماید:
ـ یک بوق کوتاه به معنی این که «من در حال تغییر مسیر خود به راست هستم.»
ـ دو بوق کوتاه به معنی اینکه «من در حال تغییر مسیر خود به چپ هستم.»
ـ سه بوق کوتاه به معنی اینکه «من در حال جولان با موتورها به عقب هستم.»
(ب) هر شناور می تواند علائم صوتی مقرر در بند (الف) این قاعده را با علائم نوری زیر، به تناوب موردنیاز، در حالی که جولان انجام می گیرد، تکمیل نماید:
(۱) این علائم نوری دارای معانی زیر خواهند بود:
ـ یک چشمک به معنی اینکه «من در حال تغییر مسیر خود به راست هستم.»
ـ دو چشمک به معنی اینکه «من در حال تغییر مسیر خود به چپ هستم.»
ـ سه چشمک به معنی اینکه «من در حال جولان با موتورها به عقب هستم.»
(۲) مدت هر چشمک باید در حدود یک ثانیه باشد، فاصله زمانی بین چشمک ها باید در حدود یک ثانیه باشد و فاصله زمانی بین علائم متوالی نباید کمتر از ده ثانیه باشد.
(۳) چراغ مورد استفاده برای این علامت باید ـ در صورت وجود ـ یک چراغ سفید همه جانبه، با برد دید حداقل پنج مایل بوده و باید با مفاد پیوست (۱) این مقررات مطابقت داشته باشد.
(پ) وقتی شناورها در یک کانال یا آبراه باریک در دید یکدیگر قرار داشته باشند:
(۱) شناوری که قصد سبقت گرفتن از دیگری را داشته باشد باید با رعایت جز (۱) بند (ث) قاعده (۹) قصد خود را به وسیله علائم زیر با استفاده از سوت خود اعلام نماید:
ـ دو بوق بلند و سپس یک بوق کوتاه به معنی اینکه «من قصد سبقت گرفتن از طرف راست شما را دارم.»
ـ دو بوق بلند و سپس دو بوق کوتاه به معنی اینکه «من قصد سبقت گرفتن از طرف چپ شما را دارم.»
(۲) شناوری که قرار است از آن سبقت گرفته شود، وقتی طبق جز (۱) بند (ث) قاعده (۹) عمل می کند باید موافقت خود را به وسیله علامت زیر با استفاده از سوت خود اعلام نماید:
ـ یک بوق بلند، یک بوق کوتاه، یک بوق بلند، یک بوق کوتاه، به ترتیب.
(ت) وقتی شناورها در دید یکدیگر به هم نزدیک می شوند و به هر علتی هر یک از شناورها مقصودها یا اقدامات دیگری را درک نکند، یا در انجام اقدام موثر توسط شناور دیگر به منظور اجتناب از تصادم در تردید باشد، شناوری که در تردید است باید تردید خود را سریعا با به صدا درآوردن حداقل پنج بوق کوتاه و سریع با استفاده از سوت اعلام نماید. این علامت را می توان با یک علامت نوری متشکل از حداقل پنج چشمک کوتاه و سریع تکمیل نمود.
(ث) شناوری که به پیچ یا منطقه ای از کانال یا آبراه نزدیک می شود که ممکن است وجود مانعی مزاحم باعث استتار شناورهای دیگر گردد باید یک بوق بلند به صدا درآورد. هر شناور نزدیک شونده که در محدوده پیچ یا ورا مانع مزاحم این صدا را می شنود باید با یک بوق بلند به این علامت پاسخ دهد.
(ج) اگر سوت های روی یک شناور در فاصله ای بیش از صد متر از یکدیگر قرار گرفته باشند باید فقط از یک سوت برای دادن علائم جولان و اخطار استفاده گردد. (قانون تصویب مقررات بینالمللی جلوگیری از تصادم در دریا)
قاعده ۳۵
علائم صوتی در دید محدود
در یک ناحیه با دید محدود یا نزدیک آن، در هنگام روز یا شب، علائم مقرر در این قاعده باید به نحو زیر استفاده شوند:
(الف) شناور موتوری در حال دریانوردی باید در فواصلی که از دو دقیقه بیشتر نباشند یک بوق بلند به صدا درآورد.
(ب) شناور موتوری در حال حرکت اگر موتورهایش متوقف و در حال دریانوردی نباشد باید در فواصلی که از دودقیقه بیشتر نباشد دو بوق بلند متوالی با فاصله ای در حدود دو ثانیه بین آن ها به صدا درآورد.
(پ) شناور خارج از کنترل، شناور با قابلیت جولان محدود، شناور با محدودیت آبخور، شناور بادبانی، شناور مشغول ماهیگیری و شناور مشغول یدک کردن یا هل دادن شناور دیگر باید به جای علائم مقرر در بندهای (الف) یا (ب) این قاعده، در فواصلی که بیشتر از دو دقیقه نباشند سه بوق متوالی، یعنی یک بوق بلند و سپس دو بوق کوتاه به صدا درآورد.
(ت) شناور مشغول ماهیگیری درحالتی که در لنگر باشد و شناور با قابلیت جولان محدود، زمانی که کار خود را در حالت در لنگر بودن انجام می دهد، باید به جای علائم مقرر در بند (چ) این قاعده علامت مقرر در بند (پ) این قاعده را به صدا درآورد.
(ث) شناور یدک شونده یا اگر بیش از یک شناور یدک می شوند آخرین شناور یدک شونده اگر دارای نفر باشد، باید در فواصلی که بیش از دو دقیقه نباشد چهار بوق متوالی، یعنی یک بوق بلند و سپس سه بوق کوتاه به صدا درآورد. این علامت حتی المقدور باید بلافاصله پس از به صدا درآمدن علامت شناور یدک کش، به صدا درآید.
(ج) وقتی شناور هل دهنده و شناور تحت هل به جلو، به صورت یک واحد مرکب محکم به یگدیگر متصل باشند باید به عنوان یک شناور موتوری تلقی گردیده و باید علائم مقرر در بندهای (الف) یا (ب) این قاعده را بدهد.
(چ) شناور در لنگر باید در فواصلی که از یک دقیقه بیشتر نباشد، زنگ را به مدت پنج ثانیه به طور سریع به صدا درآورد. در شناوری با طول صد متر یا بیشتر زنگ مذکور باید در سینه شناور به صدا درآمده و بلافاصله پس از به صدا درآمدن زنگ باید سنج حدودا به مدت پنج ثانیه در پاشنه شناور به صدا درآید. به علاوه شناور در لنگر می تواند به منظور اعلام موقعیت خود و احتمال تصادم با شناور نزدیک شونده سه بوق متوالی یعنی یک بوق کوتاه، یک بوق بلند و یک بوق کوتاه به صدا درآورد.
(ح) شناور به گل نشسته باید علامت زنگ و در صورت لزوم علامت سنج مقرر در بند (چ) این قاعده را به صدا درآورد و باید علاوه برآن، سه ضربه جدا و واضح بلافاصله قبل و بعد از زدن سریع زنگ به آن وارد آورد. به علاوه شناور به گل نشسته می تواند علامت مناسب را با استفاده از سوت به صدا درآورد.
(خ) شناور با طول دوازده متر یا بیشتر ولی کمتر از بیست متر ملزم به صدا درآوردن علائم زنگ مقرر در بندهای (چ) و (ح) این قاعده نیست. با این حال اگر شناور بدان شکل عمل نکند باید علائم صوتی موثر دیگری در فواصلی که از دو دقیقه بیشتر نباشند بدهد.
(د) شناور با طول کمتر از دوازده متر ملزم به دادن علائم فوق الذکر نیست، اما اگر بدان شکل عمل نکند، باید علائم صوتی موثر دیگری در فواصلی که از دو دقیقه بیشتر نباشد، بدهد.
(ذ) شناور راهنما وقتی مشغول انجام وظایف راهنمایی است می تواند علاوه بر علائم مقرر در بندهای (الف)، (ب) یا (چ) این قاعده علامت مشخصه ای شامل چهار بوق کوتاه نیز به صدا درآورد.
قاعده ۳۶
علائم جلب توجه (قانون تصویب مقررات بینالمللی جلوگیری از تصادم در دریا)
هر شناور می تواند در صورت لزوم به منظور جلب توجه شناور دیگر از علائم نوری یا صوتی استفاده نماید که با علائم مجاز در قسمت های دیگر این قواعد اشتباه نشود یا می تواند سمت نورافکن خود را به طرف خطر هدایت نماید، به نحوی که مزاحم هیچ شناور دیگری نگردد. هر چراغی که برای جلب توجه شناور دیگر استفاده شود باید به نحوی باشد که با علامت کمک ناوبری دیگر اشتباه نشود. به منظور انجام این قاعده، باید از استفاده از چراغ های با شدت نور بسیار بالا یا چراغ های گردان، مانند چراغ های گردان پلیسی اجتناب شود.
قاعده ۳۷
علائم اضطرار
وقتی شناوری در حالت اضطرار بوده و نیاز به کمک دارد باید علائم موصوف در پیوست (۴) این مقررات را مورد استفاده قرار داده یا نشان دهد.
قسمت ث ـ معافیت ها
قاعده ۳۸
معافیت ها
هر شناور (یا نوعی از شناورها) که قبل از لازم الاجراء شدن این مقررات تیر حمال آن کار گذاشته شده یا در مرحله مشابه ساختمانی باشد، به شرط رعایت الزامات مقررات بین المللی جلوگیری از تصادم در دریا ۱۹۶۰ (۱۳۳۸) ممکن است از رعایت این مقررات به شرح زیر معاف گردد:
(الف) نصب چراغ ها با برد نوری مقرر در ماده (۲۲)، تا چهارسال بعد از تاریخ لازم الاجراء شدن این مقررات.
(ب) نصب چراغ ها با مشخصات رنگ مقرر در بخش (۷) پیوست (۱) این مقررات، تا چهارسال بعد از تاریخ لازم الاجراء شدن این مقررات.
(پ) تغییر محل چراغ ها به علت تبدیل از واحدهای اندازه گیری «امپریال» به «متریک» و گِرد نمودن ارقام اندازه گیری، معاف به طور دائم.
(ت) (۱) تغییر محل چراغ های دکل در شناورهای با طول کمتر از صد و پنجاه متر، ناشی از توصیه های بند (الف) بخش (۳) پیوست (۱)، معاف به طور دائم.
(۲) تغییر محل چراغ های دکل در شناورهای با طول صد و پنجاه متر یا بیشتر، ناشی از توصیه های بند (الف) بخش (۳) پیوست (۱) این مقررات، تا نه سال بعد از تاریخ لازم الاجراء شدن این مقررات.
(ث) تغییر محل چراغ های دکل ناشی از توصیه بند (ب) بخش (۲) پیوست (۱) این مقررات، تا نه سال بعد از تاریخ لازم الاجراء شدن این مقررات.
(ج) تغییر محل چراغ های جانبی ناشی از توصیه های بند (چ) بخش (۲) و بند (ب) بخش (۳) پیوست (۱)، تا نه سال بعد از تاریخ لازم الاجراء شدن این مقررات.
(چ) الزامات وسایل علائم صوتی مقرر در پیوست (۳) این مقررات، تا نه سال بعد از تاریخ لازم الاجراء شدن این مقررات.
(ح) تغییر محل چراغ های همه جانبه ناشی از توصیه های بند (ب) بخش (۹) پیوست (۱) این مقررات، معاف به طور دائم.
قسمت ج ـ تایید انطباق با مفاد کنوانسیون (قانون تصویب مقررات بینالمللی جلوگیری از تصادم در دریا)
قاعده ۳۹
تعاریف
(الف) ممیزی به فرآیندی سامان یافته، مستقل و مستند برای کسب شواهد ممیزی و ارزیابی بی طرفانه آن به منظور تعیین میزان انطبـاق با معیارهای ممیزی اطلاق می شود.
(ب) طرح ممیزی به معنای طرح ممیزی کشورهای عضو سازمان (سازمان بین المللی دریانوردی) است که توسط سازمان و با توجه به دستورالعمل تدوین شده توسط سازمان تهیه شده است.
۱ـ به «چهارچوب و فرایند طرح ممیزی کشورهای عضو سازمان» مصوب سازمان طی قطعنامه (۲۸)۱۰۶۷. الف مراجعه نمایید.
(پ) آیین نامه اجرائی به معنای آیین نامه اجرائی اسناد سازمان (آیین نامه آی آی آی) است که توسط سازمان طی قطعنامه (۲۸)۱۰۷۰. الف تصویب شده است.
(ت) استاندارد ممیزی به معنای آیین نامه اجرائی است.
قاعده ۴۰
اجراء
طرفهای متعاهد باید از مفاد آیین نامه اجرائی در زمینه اجرای تعهدات و مسئولیت های خود که در این پیوست درج شده، استفاده نمایند.
قاعده ۴۱
تایید انطباق
(الف) هر طرف متعاهد باید به منظور تایید انطباق با این پیوست و اجرای آن، مشمول ممیزی دوره ای توسط سازمان طبق استاندارد ممیزی قرار بگیرد.
(ب) دبیرکل سازمان مسئولیت اجرای طرح ممیزی را براساس دستور العمل تدوین شده توسط سازمان بر عهده خواهد داشت.
(پ) هر طرف متعاهد مسئولیت تسهیل انجام ممیزی و اجرای برنامه اقدامات رسیدگی به یافته ها براساس دستور العمل تدوین شده توسط سازمان را بر عهده خواهد داشت.
(ت) ممیزی تمامی طرفهای متعاهد باید:
(۱) براساس برنامه زمانی کلی ارائه شده توسط دبیرکل سازمان، و باتوجه به دستور العمل تدوین شده توسط سازمان تنظیم شود.
(۲) به صورت ادواری و با توجه به دستور العمل تدوین شده توسط سازمان اجرا شود.
پیوست ۱
تعیین محل و جزئیات فنی چراغ ها و شکل ها
۱ـ تعریف
اصطلاح «ارتفاع از عرشه» به معنی ارتفاع از بالاترین عرشه سراسری می باشد. این ارتفاع به طور عمودی از موقعیت زیر محل چراغ، اندازه گیری می شود.
۲ـ محل و فاصله عمودی چراغ ها
(الف) در یک شناور موتوری با طول بیست متر یا بیشتر چراغ های دکل باید به ترتیب زیر نصب گردند:
(۱) چراغ دکل سینه، یا در صورتی که فقط یک چراغ دکل داشته باشد، چراغ مذکور در ارتفاعی از عرشه که از شش متر کمتر نباشد و اگر عرض شناور از شش متر تجاوز نماید، در آن صورت در ارتفاعی از عرشه که از عرض مذکور کمتر نباشد، با این همه لزومی به نصب این چراغ در ارتفاعی بیش از دوازده متر از عرشه نیست.
(۲) وقتی که دو چراغ دکل داشته باشد، چراغ دکل پاشنه باید حداقل چهار و نیم متر عمودی از چراغ دکل سینه بالاتر باشد.
(ب) فاصله عمودی چراغ های دکل در شناورهای موتوری باید به نحوی باشد که در تمام شرایط معمولی خمش چراغ دکل پاشنه بالاتر و متمایز از چراغ دکل سینه در فاصله هزار متری از سینه به هنگام مشاهده از سطح دریا دیده شود.
(پ) چراغ دکل شناور موتوری با طول دوازده متر ولی کمتر از بیست متر باید در ارتفاعی از لبه شناور قرار گیرد که از دو و نیم متر کمتر نباشد.
(ت) شناور موتوری با طول کمتر از دوازده متر می تواند بالاترین چراغ را در ارتفاع کمتر از دو و نیم متر از لبه شناور نصب نماید. با این همه وقتی که چراغ دکل علاوه بر چراغ های جانبی و چراغ پاشنه یا چراغ همه جانبه مقرر در جز (۱) بند (ت) قاعده (۲۳) علاوه بر چراغ های جانبی نصب شده باشد، در آن صورت چنین چراغ دکل یا چراغ همه جانبه ای باید حداقل یک متر بالاتر از چراغ های جانبی قرار گیرد.
(ث) یکی از دو یا سه چراغ دکل مقرر برای شناور موتوری وقتی که مشغول یدک کشی یا هل دادن شناور دیگری به جلو باشد باید در همان محل چراغ دکل سینه شناور موتوری یا چراغ دکل پاشنه قرار گیرد، مشروط بر آن که اگر بر روی پاشنه قرار گرفته، چراغ دکل پاشنه پایین تر حداقل چهار و نیم متر به طور عمودی بالاتر از چراغ دکل سینه قرار گرفته باشد.
(ج) (۱) چراغ دکل یا چراغ های مقرر در بند (الف) قاعده (۲۳) باید طوری قرار بگیرند که بالاتر و متمایز از سایر چراغ ها و موانع باشند، به استثنای موارد مذکور در جز (۲).
(۲) وقتی داشتن چراغ های همه جانبه مقرر در جز (۱) بند (ب) قاعده (۲۷) یا قاعده (۲۸) در زیر چراغ های دکل ممکن نباشد، آن ها را می توان بالای چراغ (های) دکل پاشنه یا به طور عمودی بین چراغ (های) دکل جلو و چراغ (های) دکل پاشنه مشروط بر آن که در مورد اخیر، الزامات بند (پ) بخش (۳) این پیوست، رعایت شده باشد، قرار داد.
(چ) چراغ های جانبی شناور موتوری باید در ارتفاعی از عرشه قرار گیرند که از سه چهارم ارتفاع چراغ دکل سینه بیشتر نباشد. این چراغ ها نباید به اندازه ای پایین باشند که با چراغ های روی عرشه تداخل نمایند.
(ح) چراغ های جانبی، اگر به صورت فانوس ترکیبی در شناور موتوری با طول کمتر از بیست متر باشند، باید در ارتفاعی پایین تر از چراغ دکل قرار گیرند که از یک متر کمتر نباشد.
(خ) وقتی که این قواعد داشتن دو یا سه چراغ در یک خط عمودی را مقرر می دارد، فاصله این چراغ ها باید به قرار زیر باشد:
(۱) در یک شناور با طول بیست متر یا بیشتر فاصله این چراغ ها از یکدیگر باید از دو متر کمتر نباشد و پایین ترین این چراغ ها، مگر در جایی که داشتن چراغ یدک الزامی باشد، نباید در ارتفاعی کمتر از چهار متر از عرشه قرار گیرد.
(۲) در یک شناور با طول کمتر از بیست متر فاصله این چراغ ها از یکدیگر باید از یک متر کمتر نباشد و پایین ترین این چراغ ها، مگر در جایی که داشتن چراغ یدک الزامی باشد، نباید در ارتفاعی کمتر از دو متر از لبه شناور قرار گیرد.
(۳) وقتی که شناور دارای سه چراغ باشد باید به فاصله مساوی از یکدیگر قرار گیرند.
(د) چراغ پایینی از دو چراغ همه جانبه مقرر برای شناور وقتی که مشغول ماهیگیری است باید در ارتفاعی از چراغ های جانبی که از دو برابر فاصله بین دو چراغ عمودی کمتر نباشد قرار گیرد.
(ذ) چراغ لنگر سینه مقرر در جز (۱) بند (الف) قاعده (۳۰) وقتی که شناور دو چراغ لنگر داشته باشد، نباید کمتر از چهار و نیم متر بالاتر از چراغ لنگر پاشنه قرار گیرد. در شناور با طول پنجاه متر یا بیشتر این چراغ لنگر سینه نباید در ارتفاعی کمتر از شش متر از عرشه قرار گیرد.
۳ـ محل و فاصله افقی چراغ ها
(الف) وقتی که دو چراغ دکل برای شناور موتوری مقرر شده باشد، فاصله افقی بین آن ها نباید از نصف طول شناور کمتر باشد ولی لزومی ندارد که از صد متر تجاوز نماید. چراغ سینه باید طوری قرار گیرد که فاصله آن از سینه از یک چهارم طول شناور تجاوز ننماید.
(ب) در شناور موتوری با طول بیست متر یا بیشتر، چراغ های جانبی نباید در جلو چراغ های دکل سینه قرار گیرند. این چراغ ها باید در هر یک از طرف های شناور یا نزدیک آن قرار گیرند.
(پ) وقتی چراغ های مقرر در جزء (۱) بند (ب) قاعده (۲۷) یا قاعده (۲۸) به صورت عمودی بین چراغ (های) دکل سینه و چراغ (های) دکل پاشنه قرار گرفته باشند این چراغ های همه جانبه باید در یک فاصله افقی که کمتر از دو متر از خط مرکزی امتداد سینه و پاشنه کشتی در جهت خط مرکزی نباشد قرار گیرند.
(ت) هنگامی که فقط یک چراغ دکل برای شناور موتوری پیش بینی شده باشد، این چراغ باید در سینه قسمت میانی قایق نشان داده شود، مگر شناوری با طول کمتر از بیست متر که نیازی به نشان دادن این چراغ در سینه قسمت میانی ندارد اما باید آن را در نزدیک ترین فاصله ممکن به سینه نشان دهد.
۴ـ مشخصات محل چراغ های نشان دهنده جهت، برای شناورهای صیادی، لایروب ها و شناورهای مشغول عملیات زیر آبی
(الف) چراغ نشان دهنده جهت وسایل به آب انداخته شده از شناور صیادی مشغول ماهیگیری به طوری که در جز (۲) بند (پ) قاعده (۲۶) مقرر شده باید در فاصله افقی که کمتر از دو متر و بیشتر از شش متر از دو چراغ قرمز و سفید همه جانبه نباشد قرار گیرد. این چراغ باید در جایی قرار گیرد که بالاتر از چراغ سفید همه جانبه مقرر در جز (۱) بند (پ) قاعده (۲۶) و پایین تر از چراغ های جانبی نباشد.
(ب) چراغ ها و شکل های شناور مشغول لایروبی یا عملیات زیر آبی برای نشان دادن طرف مانع و/ یا طرف عبور ایمن، به طوری که در جز های (۱) و (۲) بند (ت) قاعده (۲۷) مقرر شده، باید در حداکثر فاصله افقی ممکن، که به هیچ وجه از دو متر کمتر نباشد، از چراغ ها یا شکل های مقرر در جزءهای (۱) و (۲) بند (ب) قاعده (۲۷) قرار گیرد. در هیچ مورد نباید بالاترین این چراغ ها یا شکل ها در ارتفاعی بیشتر از پایینترین سه چراغ یا شکل های مقرر در جزءهای (۱) و (۲) بند (ب) قاعده (۲۷) قرار گیرد.
۵ ـ حفاظ های چراغ های جانبی
چراغ های جانبی شناورهای با طول بیست متر یا بیشتر باید مجهز به حفاظ هایی با صفحات کناری به رنگ سیاه مات و منطبق با الزامات بخش (۹) این پیوست باشند. در شناورهای با طول کمتر از بیست متر، چراغ های جانبی، درصورت ضرورت به انطباق با الزامات بخش(۹) این پیوست، باید مجهز به حفاظ هایی با صفحات کناری به رنگ سیاه مات باشد. در حالت فانوس ترکیبی، که در آن فقط از یک رشته (فیلمان) عمودی استفاده می شود و قسمت های سبز و قرمز توسط تیغه خیلی باریکی از هم متمایز می گردند لزومی به نصب حفاظ خارجی نیست.
۶ ـ شکل ها
(الف) شکل ها باید به رنگ سیاه و به اندازه های زیر باشند:
(۱) توپ با قطری که کمتر از شش دهم متر نباشد.
(۲) مخروط با قطر پایه که کمتر از شش دهم متر نباشد و ارتفاع برابر قطر آن.
(۳) استوانه با قطر حداقل شش دهم متر و ارتفاع دو برابر قطر آن.
(۴) شکل لوزی شامل دو مخروط به شرح بند (۲) فوق با قاعده مشترک.
(ب) فاصله عمودی بین شکلها باید حداقل یک و نیم متر باشد.
(پ) در شناوری با طول کمتر از بیست متر می توان از شکل هایی با ابعاد کمتر ولی متناسب با اندازه شناور استفاده نمود و فاصله بین آن ها نیز می تواند به همان نسبت کاهش یابد.
۷ـ مشخصات رنگ چراغ ها
نوع رنگ نور کلیه چراغ های دریانوردی باید طبق استانداردهای زیر باشد، که در محدوده سطح نمودار مشخص شده برای هر رنگ توسط کمیسیون بین المللی روشنایی (سی آی ای) می باشد.
۸ ـ شدت نور چراغ ها
(الف) حداقل شدت نور چراغ ها باید با استفاده از فرمول زیر محاسبه شود:
I آی ( = ۴/۳۳ Í ۱۰۶ Í ) T تی( Í (D ۲ دی۲ Í (K-D) کا ـ دی که در آن : آی ( I ) عبارتست از شدت نور برحسب شمع در شرایط کار تی (T) عبارتست از ضریب حداقل نور برابر lux ۷ـ ۱۰ Í ۲ دی (D) عبارتست از برد دید (برد نوری) چراغ برحسب مایل دریایی کا ( K ) عبارتست از قابلیت انتشار جوی برای چراغ های موصوف، مقدار « کا ( K )» برابر ۰/۸ مربوط به دید جوی تقریباً ۱۳ مایل دریایی می باشد.
(ب) نمونه ای از ارقام به دست آمده از فرمول مذکور در جدول زیر ارائه شده است:
برد دید (برد نوری) چراغ به مایل دریایی دی (D) شدت نور چراغ بر حسب شمع با احتساب ۰/۸= K توضیح: حداکثر شدت نور چراغ های دریانوردی باید به منظور اجتناب از درخشش غیرلازم محدود گردند. این امر با کنترل متغیر شدت نور حاصل نمی شود.
۹ـ قطاعهای افقی
(الف) (۱) در جهت جلو، چراغ های جانبی شناور باید دارای حداقل شدت نور لازم باشند. شدت نور باید تا حدی کاهش یابد که بین یک تا سه درجه در خارج از قطاعهای مقرر به قطاع عملی برسد.
(۲) برای چراغ های پاشنه و چراغ های دکل در بیست و دو و نیم درجه از راستای عرضی به طرف عقب برای چراغ های جانبی، حداقل شدت نور لازم باید در کمان افقی تا پنج درجه در محدوده قطاعهای مقرر در قاعده (۲۱) حفظ شود. از پنج درجه در قطاعهای مقرر شدت نور می تواند تا پنجاه درصد (۵۰%) محدوده مقرر کاهش یابد. نور به طور مستمر می تواند کاهش یابد تا به قطاع عملی درحد کمتر از پنج درجه خارج از قطاعهای مقرر برسد.
(ب) (۱) چراغ های همه جانبه طوری قرار گیرند که دکل ها، سر دکل ها یا قسمت هایی که در زوایای قطاعهای بیش از شش درجه قرار دارند مانع دید آن ها نشوند به جز چراغ های لنگر مقرر در قاعده (۳۰) که نیاز به نصب آن ها در ارتفاع بیش از حد از عرشه نمی باشد.
(۲) اگر انطباق با جز (۱) بند (ب) این بخش به وسیله نمایش تنها یک چراغ همه جانبه، عملی نباشد، باید از دو چراغ همه جانبه ـ که به نحو مناسبی قرار داده شده باشند یا به نحوی دارای حفاظ باشند که حتی الامکان، به عنوان یک چراغ از فاصله یک مایلی، آشکار باشند ـ استفاده شود.
۱۰ـ قطاعهای عمودی
(الف) قطاعهای عمودی چراغ های برقی نصب شده به استثنای چراغ های شناورهای بادبانی درحال حرکت، باید این اطمینان را حاصل کنند که:
(۱) دست کم، حداقل شدت نور لازم در تمام زوایا از پنج درجه بالا تا پنج درجه پایین افق حفظ شوند.
(۲) دست کم، شصت درصد (۶۰%) حداقل شدت نور لازم از هفت و نیم درجه بالا تا از هفت و نیم درجه پایین افق حفظ شوند.
(ب) در مورد شناورهای بادبانی درحال حرکت قطاع های عمودی چراغ های برقی نصب شده باید این اطمینان را حاصل کنند که:
(۱) دست کم، حداقل شدت نور لازم در تمام زوایای از پنج درجه بالا تا پنج درجه پایین افق حفظ شود.
(۲) دست کم، پنجاه درصد (۵۰%) حداقل شدت نور لازم از بیست و پنج درجه بالا تا بیست و پنج درجه پایین افق حفظ شود.
(پ) در مورد چراغ هایی غیر از چراغ های برقی حتی الامکان این مشخصات رعایت شود.
۱۱ـ شدت نور چراغ های غیر برقی
حداقل شدت نور چراغ های غیر برقی حتی المقدور باید با مقادیر مقرر در جدول بخش (۸) این پیوست مطابقت نماید.
۱۲ـ چراغ جولان
با وجود مفاد جز (ج) بند (۲) این پیوست، چراغ جولان موصوف در بند (ب) قاعده (۳۴) باید در همان سطح عمودی سینه و پاشنه که چراغ یا چراغ های دکل قرار دارند و در صورت امکان در حداقل ارتفاع دو متر به طور عمودی بالای چراغ دکل سینه نصب گردد مشروط بر این که کمتر از دو متر به طور عمودی بالا یا پایین چراغ دکل پاشنه قرار نگیرد.
در شناوری که فقط دارای یک چراغ دکل است چراغ جولان اگر نصب شده باشد باید در جایی که به وضوح دیده شود با فاصله حداقل دو متر به طور عمودی از چراغ دکل قرار گیرد.
۱۳ـ قایق تندرو۱
(الف) چراغ دکل قایق تندرو می تواند در ارتفاع مربوط به عرض قایق کمتر از آن چه در ردیف (۱) جز (الف) بند (۲) این پیوست مقرر شده، نصب شود، مشروط بر آن که زاویه پایه مثلث های متساو ی الساقین متشکله از چراغ های جانبی و چراغ دکل، وقتی از بالای ارتفاع دیده شوند، کمتر از بیست و هفت درجه نباشد.
(ب) در قایق تندرو با طول پنجاه متر یا بیشتر، تقسیم کننده عمودی بین سینه و چراغ پاشنه چهار و نیم متری الزامی به موجب ردیف (۲) جز (الف) بند (۲) این پیوست می تواند تغییر یابد مشروط بر آن که چنین فاصله ای از مقدار تعیین شده در فرمول زیر کمتر نباشد.
(a + ۱۷ Ψ ) C y = ـــــــــــ + ۲ ۱۰۰۰
در این فرمول:
وای (y) ارتفاع چراغ دکل اصلی بالاتر از چراغ دکل سینه، برحسب متر، می باشد.
اِی (a) ارتفاع چراغ دکل سینه بالاتر از سطح آب در حالت عملیاتی برحسب متر، می باشد.
Ψ تفاوت فرورفتگی جلو و عقب کشتی در حالت عملیاتی برحسب درجه، می باشد.
سی (C) فاصله افقی چراغ های دکل اصلی برحسب متر می باشد.
۱۴ـ تایید
ساختار چراغ ها و شکل ها و نصب چراغ ها در شناور، باید مورد پذیرش مقام ذی ربط دولتی که شناور محق است پرچم آن دولت را برافرازد، قرار گیرد.
پیوست ۲
علائم اضافی برای شناورهای صیادی در حال ماهیگیری در مجاورت یکدیگر
۱ـ کلیات
چراغ های مذکور در اینجا ـ اگر طبق بند (ت) قاعده (۲۶) نشان داده می شوند ـ باید در جایی نصب شوند که به وضوح دیده شوند. این چراغ ها باید حداقل نه دهم متر از یکدیگر فاصله داشته ولی در سطح پایین تری از چراغ های مقرر در جز (۱) بند (ب) و جز (۱) بند (پ) قاعده (۲۶) باشند. چراغ ها باید در تمام سطح افق در فاصله حداقل یک مایل ولی در کمتر از فاصله مقرر در این قواعد برای چراغ های شناورهای صیادی، قابل رویت باشند.
۲ـ علائم شناورهای صیادی با تور کششی
(الف) شناورهای با طول بیست متر یا بیشتر که مشغول ماهیگیری با تور کششی هستند اعم از این که از وسایل کف کش یا سطحی استفاده نمایند باید علائم زیر را نشان دهند:
(۱) هنگام به آب انداختن تورهایشان:
دو چراغ سفید در یک خط عمودی.
(۲) هنگام کشیدن تورهایشان:
یک چراغ سفید روی یک چراغ قرمز در یک خط عمودی.
(۳) هنگامی که تور به مانعی برخورد نموده باشد:
دو چراغ قرمز در یک خط عمودی.
(ب) شناور با طول بیست متر یا بیشتر که مشغول ماهیگیری با تور کششی جفت هستند. باید علائم زیر را نشان دهد:
(۱) در شب یک نورافکن به طرف جلو و در جهت حرکت مستقیم شناور جفت دیگر.
(۲) به هنگام به آب انداختن یا کشیدن تورهایشان یا هنگامی که تورها با مانعی برخورد کرده باشند چراغ های مقرر در جز (الف) بند (۲).
(پ) شناور با طول کمتر از بیست متر که مشغول ماهیگیری با تور کششی است، اعم از این که از وسایل کف کش یا سطحی استفاده نماید یا مشغول ماهیگیری با تور کششی جفت باشد، می تواند چراغ های مقرر در بندهای (الف) یا (ب) این بخش را، در صورت اقتضا نشان دهد.
۳ـ علائم شناورهای صیادی با تور احاطه ای
شناورهای مشغول ماهیگیری با وسایل احاطه ای می توانند دو چراغ زرد در یک خط عمودی نشان دهند. این چراغ ها باید به طور متناوب در هر ثانیه و با مدت زمان روشنی و خاموشی مساوی چشمک بزنند. این چراغ ها را می توان فقط زمانی که وسایل ماهیگیری شناور درگیر هستند نشان داد.
پیوست ۳
مشخصات فنی وسایل علائم صوتی
۱ـ سوت ها
(الف) بسامدها و برد شنوایی
بسامد اصلی این علائم باید در محدوده بین ۷۰۰ ـ ۷۰ هرتز قرار گیرد. برد شنوایی علامت حاصل از یک سوت توسط بسامدهایی تعیین خواهد گردید که ممکن است شامل بسامد اصلی ترین و/ یا یک یا چند بسامد بالاتر باشند که در محدوده برد بین ۷۰۰ ـ ۱۸۰ هرتز (۱% ±) برای شناوری با طول بیست متر یا بیشتر و ۲۱۰۰ ـ ۱۸۰ هرتز (۱% ±) برای شناوری با طول کمتر از بیست متر قرار داشته و حدود فشار صوتی مشخص شده در جز (پ) بند (۱) زیر را به وجود آورند.
(ب) حدود بسامدهای اصلی
به منظور اطمینان از تنوع زیاد در مشخصات سوت ها، بسامد اصلی سوت باید بین محدوده های زیر باشد:
(۱) ۲۰۰ ـ ۷۰ هرتز برای شناور با طول دویست متر یا بیشتر.
(۲) ۳۵۰ ـ ۱۳۰ هرتز، برای شناور با طول هفتاد و پنج متر ولی کمتر از دویست متر.
(۳) ۷۰۰ ـ ۲۵۰ هرتز، برای شناور با طول کمتر از هفتاد و پنج متر.
(پ) شدت و برد شنوایی علامت صوتی
سوت نصب شده روی یک شناور باید در جهت حداکثر شدت صوتی سوت و در فاصله یک متری از آن، یک حد فشار صوتی در حداقل یک باند یک سوم اکتاو در باند بسامدهای ۷۰۰ ـ ۱۸۰ هرتز (۱% ±) برای شناوری با طول بیست متر یا بیشتر، و ۲۱۰۰ ـ ۱۸۰ هرتز (۱% ±) برای شناوری با طول کمتر از بیست متر، که از رقم مناسب ارائه شده در جدول زیر کمتر نباشد، ایجاد نماید.
طول شناور برحسب متر
سطح باند یک سوم اکتاوی در فاصله یک متر به دسی بل اشاره شده به ۲ N/M ۵ ـ ۱۰ Í ۲ برد شنوایی برحسب مایل دریایی ۲۰۰ یا بیشتر
اگر بسامدهای اندازه گیری شده در محدوده ۴۵۰ ـ ۱۸۰ هرتز قرار گیرد.
+ اگر بسامدهای اندازه گیری شده در محدوده ۸۰۰ ـ ۴۵۰ هرتز قرار گیرد.
# اگر بسامدهای اندازه گیری شده در محدوده ۲۱۰۰ ـ ۸۰۰ هرتز قرار گیرد.
برد شنوایی در جدول فوق برای اطلاع بوده و تقریبا بردی است که امکان دارد یک سوت در محور جلوی آن با احتمال نود درصد (۹۰%) در شرایط هوای ساکن در روی شناوری با حد متوسط صدای زمینه در پست های استماع (با فرض ۶۸ دسی بل در باند اکتاو متمرکز روی ۲۵۰ هرتز و ۶۳ دسی بل در باند اکتاو متمرکز روی ۵۰۰ هرتز) شنیده شود.
در عمل، فاصله ای که یک سوت از آن شنیده می شود بسیار متغیر بوده و شدیدا به شرایط جوی بستگی دارد؛ مقادیر ارائه شده را می توان به عنوان نمونه های واقعی محسوب نمود ولی در شرایط باد شدید یا حد زیاد صداهای اطراف در پست استماع برد شنوایی ممکن است به مقدار زیادی کاهش یابد.
(ت) خصوصیات جهت دار
حد فشار صوتی سوت جهت دار نباید بیش از ۴ دسی بل پایین تر از حد فشار صوتی معین شده روی محور در هر سمتی در سطح افق در محدوده ۴۵± درجه از محور باشد. حد فشار صوتی در هر جهت دیگر در سطح افق نباید بیش از ۱۰ دسی بل پایین تر از حد فشار صوتی معین شده روی محور باشد به طوری که برد صوتی در هر جهت حداقل نصف برد صوتی روی محور جلو باشد. حد فشار صوتی در باند یک سوم اکتاو که برد شنوایی را تعیین می کند اندازه گیری خواهد شد.
(ث) استقرار سوت ها
وقتی سوت جهت داری به عنوان تنها سوت شناور مورد استفاده قرار می گیرد این سوت در جایی نصب خواهد گردید که حداکثر شدت صوت آن مستقیم رو به جلو باشد.
به منظور کاهش تداخل صدای منتشره با موانع و هم چنین به حداقل رساندن خطر آسیب به شنوایی کارکنان، سوت باید حتی المقدور در بالاترین نقطه روی شناور نصب گردد. حد فشار صوتی علامت خود شناور در پست های استماع نباید از (اِی) ۱۱۰ دسی بل تجاوز نموده و حتی المقدور از (اِی) ۱۰۰ دسی بل بیشتر نباشد.
(ج) نصب بیش از یک سوت
اگر سوتها با فاصله ای بیش از ۱۰۰ متر از یکدیگر نصب می شوند باید به نحوی مرتب شوند که همزمان به صدا در نیایند.
(چ) سامانه (سیستم) های سوت ترکیبی
اگر به علت وجود موانعی احتمال برود که میدان صوتی یک سوت یا یکی از سوت های مذکور در جز (ج) بند (۱) فوق دارای منطقه ای با حد علائم شدیدا کاهش یافته باشد، توصیه می شود که برای غلبه بر این کاهش، سامانه (سیستم) سوت ترکیبی نصب شود. از نظر این قواعد سامانه (سیستم) سوت ترکیبی به عنوان یک سوت واحد تلقی می گردد. سوت های یک سامانه (سیستم) ترکیبی باید در فاصله ای از یکدیگر که بیش از ۱۰۰متر نباشند قرار گیرند و ترتیبی داده شود که همزمان به صدا درآیند. بسامد هر یک از سوت ها نسبت به بقیه باید حداقل ده هرتز اختلاف داشته باشند.
۲ـ زنگ یا سنج
(الف) شدت صوتی علائم
زنگ یا سنج یا وسایل دیگری که دارای خصوصیات صوتی مشابهی باشند باید حد فشار صوتی ای تولید نمایند که در فاصله یک متری از آن، از ۱۱۰ دسی بل کمتر نباشند.
(ب) ساختار
زنگها و سنجها باید از ماده ضد زنگ ساخته شده و به نحوی طراحی شده باشند که دارای طنین صدای واضحی باشند. قطر دهانه زنگ برای شناورهای با طول بیست متر یا بیشتر، باید کمتر از سیصد میلی متر نباشد. در صورت امکان توصیه می شود چکش زنگ برقی نیروی ثابتی داشته ولی استفاده دستی باید امکان پذیر باشد. جرم چکش باید از سه درصد (۳%) جرم زنگ کمتر نباشد.
۳ـ تایید
ساختار وسایل علائم صوتی، نحوه کار آن ها و نصب آن ها روی شناور باید مورد پذیرش مقام ذی ربط دولتی که شناور محق است پرچم آن دولت را برافرازد، قرار گیرد.
پیوست ۴
علائم اضطرار
۱ـ علائم زیر اعم از این که با هم یا به طور مجزا مورد استفاده قرار گرفته یا نشان داده شوند بیانگر اضطرار و نیاز به کمک هستند:
(الف) شلیک با تفنگ یا سایر علائم انفجاری در فاصله زمانی حدود یک دقیقه.
(ب) صوت ممتد با هر وسیله تولید علامت مه.
(پ) راکت یا وسیله انفجاری که در فواصل زمانی کوتاه ستاره های قرمز پرتاب می کند.
(ت) علامتی ارسالی به وسیله هر روش ارسال پیام مرکب از گروه (اِس اُ اِس) با رمز مُرس.
(ث) علامتی ارسالی به وسیله رادیو تلگراف مرکب از عبارت گفتاری «مِی.دی»
(ج) علامت اضطرار مربوط به کد بین المللی علائم که به صـورت «اِن. سی» نشان داده می شود.
(چ) علامتی مرکب از یک پرچم چهارگوش که در بالا یا پایین آن یک توپ یا شیئی مشابه توپ قرار گرفته باشد.
(ح) شعله هایی روی شناور (مانند اشتعال بشکه قیر، بشکه نفت و غیره.).
(خ) شعله یک راکت چتردار یا مشعل دستی که نور قرمز را نشان دهد.
(د) علامتی دودزا که دود نارنجی رنگ تولید می کند.
(ذ) بالابردن و پایین آوردن دستهای گشوده در هر طرف به طور آهسته و مستمر.
(ر) اعلام اضطرار با استفاده از پیام انتخابی رقومی (دیجیتالی) دی اِس سی قابل پخش از:
۱ـ کانال ۷۰ وی اچ اف.
۲ـ ام اف/اچ اف در بسامدهای ۲۱۸۷/۵ کیلوهرتز، ۸۴۱۴/۵ کیلوهرتز، ۴۲۰۷/۵ کیلوهرتز، ۶۳۱۲ کیلوهرتز، ۱۲۵۷۷کیلوهرتز یا ۱۶۸۰۴/۵ کیلوهرتز.
(ز) اعلام اضطرار کشتی به ساحل پخش شده به وسیله اینمارست کشتی یا خدمات ماهواره ای متحرک دیگر که ایستگاه زمینی کشتی ارائه می دهد.
(ژ) علائم منتشرشده به وسیله دستگاه های هدایت رادیویی (رادیو بیکنهای) نشان دهنده وضعیت اضطراری.
(س) علائم تاییدشده منتشره از طریق سامانه های(سیستم های) ارتباطات رادیویی، از جمله گیرنده های خودکار راداری قایق نجات.
۲ـ استفاده یا نشان دادن هر یک از علائم پیش گفته جز به منظور اعلام اضطرار و نیاز به کمک و استفاده از سایر علائم که ممکن است با علائم فوق اشتباه گردند، ممنوع است.
۳ ـ بخش های مربوط در دستور العمل (کد) بینالمللی علائم، جلد ۳ کتابچه بین المللی تجسس و نجات هوایی و دریایی و علائم زیر باید مورد توجه قرار گیرند:
(الف) یک قطعه کرباس نارنجی رنگ با یک مربع و دایره سیاه یا سایر علائم مناسب (جهت شناسایی از آسمان)
(ب) رنگ درخشان علامت دهنده
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده منضم به متن مقررات مشتمل بر چهل و یک قاعده و چهار پیوست در جلسه علنی روز چهارشنبه مورخ دهم شهریور ماه یکهزار و سیصد و نود و پنج مجلس شورای اسلامی تصویب شد و در تاریخ ۱۳۹۵/۶/۲۴ به تایید شورای نگهبان رسید.
بدون دیدگاه