وطی به شبهه

عده وطی به شبهه

مساله 1ـ ‏‏زنی که با او نزدیکی شده است به شبهه، باید عده نگهدارد، چه‏‎ ‎‏شوهردار باشد یا نباشد و چه زن و مرد هر دو در اشتباه باشند و چه مرد فقط، و‏‎ ‎‏احتیاط واجب عده نگاه داشتن است در صورتی که زن فقط در اشتباه بوده.‏

‏‏مساله 2ـ ‏‏عده از برای کسی که با او زنا شده است نیست، چه از زنا آبستن‏‎ ‎‏شده باشد یا نه.‏

‏‏مساله 3ـ ‏‏عدۀ نزدیکی به شبهه مثل عدۀ طلاق است به تفصیلی که گفته‏‎ ‎‏شد.‏

‏‏مساله 4ـ ‏‏زنانی که عده ندارند در طلاق مثل یائسه و غیر آن، در اینجا نیز‏‎ ‎‏عده ندارند.‏

مساله 5ـ ‏‏مرد در مدت عدۀ زن خودش که با او به طور اشتباه نزدیکی شده‏‎ ‎‏نمی تواند با او نزدیکی کند، و امّا دیگر از بهره های زن و شوهری را می تواند‏‎ ‎‏بردارد مثل بوسه و غیر آن.‏

‏‏مساله 6ـ ‏‏نفقه این زن در حال عده با شوهرش هست چه استمتاعات بر او‏‎ ‎‏جائز باشد و چه نباشد.‏

‏‏مساله 7ـ ‏‏مردی که با زنی به اشتباه نزدیکی کرده است می تواند او را در‏‎ ‎‏این عده به زنی بگیرد، اگر مانع دیگری نداشته باشد، لکن مردان دیگر‏‎ ‎‏نمی توانند او را بگیرند.‏

‏‏مساله 8ـ ‏‏زنی را که طلاق دادند به طلاق رجعی ،و آن طلاقی است که‏‎ ‎‏شوهر می تواند در عده زن را به نکاح اول خود برگرداند، در حکم زن است، ‎‏مادامی که در عده است باید مرد نفقه و کسوۀ او را بدهد و مرد و زن از هم ارث‏‎ ‎‏می برند و خواهر این زن بر مرد حرام است و کفن زن بر مرد است و زکات‏‎ ‎‏فطره اش با مرد است.‏

‏‏مساله 9ـ ‏‏زنی که به طلاق بائن از مرد جدا شد هیچ یک از احکام زوجیت‏‎ ‎‏را ندارد، چه در عده و چه در غیر عده.‏

‏‏مساله 10ـ ‏‏در طلاق بائن که گفته شد حکم زوجیت را ندارد، اگر زن از مرد‏‎ ‎‏آبستن باشد تا نزائیده از مرد حق نفقه و کسوه و محل سکونت دارد.‏

‏‏مساله 11ـ ‏‏در طلاق بائن و رجعی اگر مرد در حال مرض طلاق بدهد زن‏‎ ‎‏خود را و از وقت طلاق تا یک سال به همان مرض بمیرد زن از او ارث می برد، و‏‎ ‎‏امّا اگر بعد از سال بمیرد اگرچه به نصف روز یا کمتر، ارث از او نمی برد.‏

‏‏مساله 12ـ ‏‏ارث بردن زن در مسالۀ یازدهم سه شرط دارد:

‏‏اول: ‏‏آن که بعد از‏‎ ‎‏گذشتن عده شوهر نکند. ‏‏

دوم: ‏‏آنکه مرد از این مرض که در آن طلاق داده خوب‏‎ ‎‏نشود، پس اگر خوب شد و باز مریض شد و مرد زن از او ارث نمی برد، بلی در‏‎ ‏طلاق رجعی اگر در زمان عده بمیرد ارث می برد. ‏‏

سوم: ‏‏آن که طلاق به خواهش‏‎ ‎‏زن واقع نشود، پس در طلاق خلع که به خواهش زن است و در طلاق مبارات که‏‎ ‎‏با التماس هر دوی آن ها است ارث نمی برد.‏

در احکام رجوع

‏‏آن عبارت است ازبرگرداندن زن در زمان عده به زوجیت پیش، پس در‏‎ ‎‏طلاق بائن رجوع نمی تواند بکند و بعد از عده نیز رجوع نمی تواند بکند.‏

‏‏مساله 1ـ ‏‏رجوع واقع می شود به هر لفظی که دلالت کند بر واقع کردن آن،‏‎ ‎‏چه عربی و چه غیر عربی، مثل اینکه بگوید رجوع کردم یا برگرداندم تو را به‏‎ ‎‏زنی خودم، و هر چه مفید آن باشد.‏

‏‏مساله 2ـ ‏‏با هر عملی که مرد با زن انجام دهد که آن عمل به غیر شوهر‏‎ ‎‏جائز نیست مثل نزدیکی کردن و بوسه نمودن و دست مالی نمودن به شهوت،‏‎ ‎‏رجوع واقع می شود.‏

‏‏مساله 3ـ ‏‏لازم نیست اول رجوع کند بعد این اعمال را انجام دهد، بلکه این‏‎ ‎‏اعمال جائز است بی قصد رجوع و به هر یک از آنها رجوع واقع می شود، گرچه‏‎ ‎‏قصد رجوع نکند، بلکه بعید نیست که در خصوص نزدیکی حتی با قصد رجوع‏‎ ‎‏نکردن نیز رجوع واقع شود، ولی در غیر نزدیکی محل تامل است.‏

‏‏مساله 4ـ ‏‏اگر این اعمال از آدم خواب یا غافل و یا کسانی که قصد رجوع‏‎ ‎‏ندارند واقع شود، رجوع حساب نمی شود.‏

پیشنهاد ما به شما قبل از هر اقدام حقوقی یا کیفری، مشاوره رایگان با وکلای پایه یک دادگستری است که تا قبل از گرفتار شدن در دام حقوقی یا کیفری، بتوانید راه حل مناسبی را پیدا کنید. بهترین گزینه برای مشاوره حقوقی وکیل آنلاین است.