شرایط موصی به

بر اساس قانون مدنی، شخصی که به نفع او وصیتی می‌شود، یعنی موصی له، باید شرایطی داشته باشد. بر این مبنا، شرایط موصی له برای برخوردار شدن از وصیت را می‌توان شامل موارد زیر دانست:

وجود و اهلیت موصی له

بر اساس ماده ۸۵۰ قانون مدنی، موصی له باید موجود باشد و بتواند مالک چیزی بشود که برای او وصیتی شده است. بنابراین، به عنوان مثال وصیت بر کسی که هنوز در این دنیا وجود خارجی پیدا نکرده است صحیح نیست. مثلا یک شخص وصیت کند که فلان باغ، به فرزندی که در آینده به دنیا خواهد آمد تعلق بگیرد. از آن جهت که چنین فرزندی در حین وصیت کردن وجود خارجی ندارد و حتی نطفه او منعقد نشده است، نمی‌توان مالی را برای او وصیت کرد.

وصیت برای حمل

به موجب ماده ۸۵۱ قانون مدنی، وصیت برای حمل (جنین) صحیح است، لیکن تملک او منوط است بر اینکه زنده متولد شود. به موجب این ماده برای جنین یا نوزادی که در شکم مادرش است و وجود خارجی دارد، می‌توان وصیت کرد. اما بهره مند شدن این نوزاد از وصیت منوط به آن است که زنده به دنیا بیاید.

سقط موصی له

بر اساس ماده ۸۵۲ قانون مدنی، اگر حمل در نتیجه جرمی سقط شود، مالی که برای او وصیت شده است، به ورثه او تعلق می‌گیرد.

تعدد موصی له

به موجب ماده ۸۵۳ قانون مدنی، اگر کسانی که به نفع آن ها وصیت شده است، متعدد باشند، مال مورد وصیت یا موصی به میان آن ها به طور مساوی تقسیم می‌شود؛ مگر اینکه موصی طور دیگری خواسته باشد. بنابراین، در فرضی که موصی یا وصیت کننده به نفع چند نفر وصیتی کرده باشد اما میزان آن را برای هر یک از آنها تعیین نکرده باشد، مال مورد وصیت به طور مساوی میان آنها تقسیم می‌شود.