مجازات همراه داشتن مشروبات الکلی

قانون مجازات اسلامی در بخش تعزیرات مصوب سال ۱۳۷۵، در سال ۱۳۸۷ اصلاح شد و مجازات شدیدی در مورد مصرف مشروبات الکلی وضع نمود. بر اساس تبصره ۳ ماده (703) قانون مجازات اسلامی، دادگاه تحت هیچ شرایطی نمی‌تواند حکم به تعلیق اجرای مجازات مصرف مشروبات الکلی را بدهد.

نوشیدن مشروبات الکلی جرم حدی است، اما سایر اقدامات از قبیل حمل، نگهداری، عرضه، فروش و… جرایم تعزیری هستند. این جرایم در صورتی که مشهود باشند، فورا قابل تعقیب از سوی ضابطان دادگستری هستند. این در حالی است که امکان متوقف کردن یک خودرو برای تفتیش قسمت‌ های مختلف آن به منظور پیدا کردن جرم مشروب الکلی وجود ندارد.

مگر این که اجازه مخصوص و حکم قضایی برای تفتیش آن خودروی خاص وجود داشته باشد. بنابر این باید میان ارتکاب جرایم مشهود و غیر مشهود مربوط به جرم مشروبات الکلی تفاوت قائل شد و فقط در جرایم مشهود است که ضابطان دادگستری اجازه انجام اقدامات لازم برای کشف جرم و تعقیب مجرم را دارند.

تفاوت دیگر مجازات حد با تعزیری، در نحوه اجرای آن است. به عنوان مثال، اگر کسی که تازیانه (شلاق) حد را می زند، به قسمتی از بدن جانی بخورد (مثلا هنگام تازیانه زدن، چشم جانی هم صدمه ببیند‌) تازیانه زننده مسئول نیست. ولی در اجرای حکم شلاق در مجازات تعزیری، در هنگام تازیانه زدن، اگر شلاق به جای دیگری از بدن جانی اصابت کرد و جانی صدمه دید، شخصی که تازیانه میزند، مسئول است و حتی ممکن است، ملزم شود به جانی، دیه هم پرداخت نماید.